Drunenaar Jack Thomassen schrijft veel columns en korte verhalen. Voor onze lokale site Heusden.Nieuws zal hij regelmatig ook een column schrijven over zijn belevenissen en met deze keer weer een nieuwe versie. Deze column gaat over Dobbie de Labrador
Nee, het overkomt me niet zo vaak dat er mooie jongedames spontaan naar mij zwaaien. Toch gebeurde het vorige week, toen ik met de hond van oudste zoon aan het wandelen was. Lief ‘beestje’. Een bovenste beste zwarte labrador, Dobbie genaamd. Dat uitlaten doe ik weleens, als zoon en zijn partner tegelijk aan het werk zijn en zodoende anders het dier te lang binnen zit. Dan is het natuurlijk fijn als je terug kunt vallen op familie of iemand uit je vrienden- of kennissenkring die even tijd voor je heeft.
Deze keer mocht ik met het brave beest op pad. Meestal kies ik ervoor om via de Hogeweg richting de Dillenburgstraat te lopen, en dan door de Grotestraat terug naar de Lipsstraat, waar ze wonen. In de berm van de Hogeweg kan Dobbie op z’n gemak zijn behoefte doen. Mocht ie in staat zijn om niet alleen zijn blaas te legen, maar ook een flinke bolus te draaien, kan ik die in een zakje doen en op de kruising met de Grotestraat in de daar aanwezige vuilnisbak deponeren.
Na gedane zaken kwam ik aan het eind van die weg, alwaar we de bakkerij van Allard in het vizier kregen. En daar liep ze, een jonge blondharige dame die ongeveer net zo’n hond als ik aan de lijn meevoerde. Of beter gezegd: in mijn geval neemt Dobbie mij op sleeptouw om een rondje om te gaan, want de schattige pup die hij ooit was, is inmiddels uitgegroeid tot een labrador van megaformaat. Maar eerlijk waar de liefste die je ooit tegen gekomen bent, ik zweer het je. Maar ik dwaal weer eens af. Terug naar het eigenlijke onderwerp.
De blonde dame zag mij uit dat kleine straatje komen, en hield prompt op de plaats halt om enthousiast naar mij/ons te gaan staan zwaaien. Heel even dacht ik dat ze iemand anders gezien had, maar er was niemand in de buurt, dus moest ik wel het mikpunt van haar begroeting zijn. Dus zwaaide ik eveneens enthousiast terug. Daarbij ik mij erop dat ik wel heel driftig aan het armwapperen was. De jongedame had er zomaar nog verlegen van kunnen worden.
Toch werd mijn enthousiasme meteen alweer de grond ingeboord, want de dame nam nog niet de minste moeite om even te wachten en gezellig een praatje met mij te maken. En blijkbaar was dat ook helemaal niet haar intentie geweest, want ze liep zonder naar mij om te kijken door. Wel boog ze voorover om liefdevol haar hond te aaien. En met een opgewekt: “Wat leuk, hè? Dat was DOBBIE!”, mij gedesillusioneerd in de Grotestraat achterlatend.
In de tussentijd had ‘mijn’ labrador die hond aan de overkant bij de bakker niet eens gezien, laat staan de mooie jongedame aan het andere eind van diens lijn. Nee, Dobbie banjerde met grote onbeholpen passen huiswaarts, mij in zijn kielzog meetrekkend. Alsof er niks gebeurd was.
Nog veel meer verhalen als deze zijn van Jack Was Here zijn hier te vinden
Begin de dag met het nieuws uit je gemeente met de gratis Nieuwsbrief. KLIK HIER en meld je aan. Aanvoerder van het lokale nieuws.
< Kijk hier voor agenda
< Volg HeusdenNieuws ook via Facebook
< Wist u dat wij iedere morgen bijna 3250 nieuwsbrieven verzenden
< Wist u dat wij iedere dag meer dan 10.000 bezoekers hebben op onze website
< Adverteren op Heusden.Nieuws.nl stuur een mail
