Ernst zong en Jules was erbij gezien en gehoord in het Gouverneurstheater

Foto: Muze van de Gouverneur

Afgelopen zaterdagavond zong Ernst de Corte “Lied van mijn Vader”, liedjes uit het rijke erfgoed van zijn vader. En het was alsof Jules erbij was. In de eerste plaats lijkt de stem van Ernst op die van Jules en in tweede plaats moet je de teksten van Jules wel zingen als Jules, afstandelijk en met niet al te veel emoties.

De volle zaal werd door Ernst gezogen in de wereld van zijn vader, een wereld van briljante teksten en wonderschonen melodietjes. Bovendien zijn zijn luisterliedjes ook vandaag nog actueel, alsof er niets is veranderd. Dat doet een heel klein beetje zeer.

 

Aan de piano zat Guus Westdorp die zijn liefde voor de melodieënpracht van Jules toonde, door enerzijds dichtbij de composities te blijven en anderzijds met subtiele fraseringen er een extra dimensie aan te geven. Hulde voor de pianist. Ernst is net zo muzikaal als zijn vader en dat is mooi meegenomen want de composities zijn vaak niet heel makkelijk. Ook voor Ernst geldt dat hij heel dicht bij de manier bleef die Jules een performer voorschrijft: zingen als een metronoom, want de tekst moet volledig tot zijn recht komen. Ernst is zijn vader niet en gaf (gelukkig) zijn eigen interpretatie aan de liedjes. Alles bij elkaar genomen was het een intiem optreden van zeer hoge kwaliteit. Het was alsof Jules erbij was. Het publiek gaf Ernst en Guus een staande ovatie en heeft Jules mee naar huis genomen.

 

 

 

Aanmelden nieuwsbrief
Cookieinstellingen