Al een paar jaar gaan we op vrijdagavonden naar de ‘disco’ in ‘DE HOGE BRAKEN’. Tenminste, als het er al sowieso is. Als we geluk hebben 1x per maand? In ieder geval niet zo vaak als we zouden willen. Maar nu we 17 jaar zijn en de weg naar cafés voor grotere jongens hebben gevonden, zijn we daar wat vaker te vinden. En gewoon met de fiets, hè? Niet aan onze papa’s vragen of die ons even willen brengen, of efkes taxibedrijf ‘DE MAN’ bellen. Nee, we gaan door weer en wind op de fiets óf met de brommer. Ons pa en die van Rian hoeven we dat bij voorbaat al niet te vragen, die hebben niet eens een rijbewijs. Laat staan dat er een auto voor de deur staat. We komen er toch wel, hoor. Ook al zitten we daar met zeiknatte kleren.
Trouwens, die brommer van mij neem ik eigenlijk niet zo graag mee. Ik vind het niet leuk om te zeggen, maar het is een beetje een miskoop. Hij ziet er best mooi uit, dat wel. Toch is er iets met dat ding. Als ik wind mee heb rijd ik bijna iedereen als een speer voorbij. Dan voel ik me net Boet van Dulmen, die motorracer uit Ammerzoden, of misschien wel ‘Jumping’ Jack Middelburg, hahaha. Maar heb ik echter wind tegen, dan word ik nog nét niet door oude dametjes voorbij gefietst. Wat een drama zeg. John heeft wel een nieuwe gekocht, een mooie blauwe Yamaha. Die rijdt prima. En nee, geen klachten bij wind tegen.
Met mijn brommer heb ik toch al niet veel geluk. Vorige week wilden we met een hele groep brommerrijders bij ‘DE DRIE LINDEN’ op het terras wat gaan drinken. Op de weg daar naartoe besloten we in het stukje bos, tegenover de ingang van camping ‘DE KLINKERT’ eventjes de stuntploeg van Hammy de Beukelaer na te doen. Op het smalle bospadje crosten we stuk voor stuk tussen de bomen en door droog liggende slootjes. Dat ging allemaal goed, zelfs mijn Harley Trapperson hield zich kranig. Totdat ik ineens voor Kees van de Wiel uit moest wijken… Waarna ik mijn Zündapp tussen een paar boompjes instuurde, die nét iets te dicht bij elkaar stonden! GVD, man. Mijn stuur brak precies tussen de 2 bevestigingsbouten af. KUT! Giersbergen heb ik die middag niet meer gezien. Balen!
Intussen, nog steeds in de Grotestraat, op de stoep bij die nieuwe VENNEHORST-appartementen aan de overkant van de JUMBO-supermarkt, kletsen John en ik nog wat verder. Waarover? Tsja, waar kletsen twee mennekes van bijna 60 jaar over? De aankoop van een elektrische fiets? Hoeveel keer per jaar we de fysiotherapeut bezoeken? Hoelang we nog moeten werken? Moeder de vrouw die een beetje last van haar rug heeft? En mopperen over snotjong die zonder verlichting met 3en naast elkaar fietsen? Ja, precies die dingen wat je verwacht als je mannetjes van onze leeftijd ziet staan praten. Over alles en niks waarschijnlijk.
Maar…… weet u dat wel zeker? Ha! Nou,wie weet gaan onze gesprekken nog steeds over mooie vrouwen? In welke cafés we tegenwoordig te vinden zijn? Wat voor biertjes er daar lekker zijn en welke LP we laatst gekocht hebben? En misschien wel over hele spannende dingen die er af en toe gebeuren? Of we later nog iets geks willen gaan doen en naar welk land we naartoe gaan emigreren? Juist, net zoals toen we 17 jaar waren. Tsja, voor u een vraag. Voor ons een weet. Dat houden deze jongens lekker voor onszelf.
En terwijl de jaren om zijn gevlogen en er in Drunen alsmaar dingen veranderen of verdwijnen en ook de portretjes in onze paspoorten allang niet meer lijken op de jonge goden van oude schoolfoto’s, troost ik me met de gedachte dat heus niet alles is wat het lijkt. Kijk nog maar eens goed naar de foto die in mijn mancave is gemaakt. Er zit dan wat minder haar op onze schedels en vallen we vanavond na het nieuws van 20.00 uur waarschijnlijk als een blok in slaap, van binnen zijn we nooit veranderd. Echt niet. Want van binnen blijven we voor altijd jong. Dat weet ik zeker.
Time is on our side, yes it is!
Begin de dag met het nieuws uit je gemeente met de gratis Nieuwsbrief. KLIK HIER en meld je aan.
Aanvoerder van het lokale nieuws.
