Drunenaar Jack Thomassen schrijft veel columns en korte verhalen. Voor onze lokale site Heusden.Nieuws zal hij regelmatig ook een column schrijven over zijn belevenissen en met deze keer weer een nieuwe versie. Deze column gaat over ‘Daar is Swiebertje’
De NL formule-1 coureur Gijs van Lennep heb ik ooit in het oude Autotron gezien. En de helft van het legendarische matrozenduo (toet-toet, boing-boing) Peppi en Kokki signaleerde ik eens in het circus op het Oranjeveld. Clown Bassie heb ik jaren later op een kermis op het Plataanplein zelfs bijna aan kunnen raken, maar geen ontmoeting met een bekende persoon was voor mij zo speciaal als met dé kinderheld uit de jaren ’60 en ’70: Swiebertje.
Aan de hand van mijn vader waren we naar dat plein een eindje verderop bij ons in het dorp gewandeld. Volgens mijn ouders zou er daar voor mijn 7e verjaardag een leuke verrassing wachten. Met een gevoel van spanning in mijn buik liepen we langs het gevreesde Wit-Gele-Kruisgebouw (waar streng kijkende mevrouwen in witte jassen grote naalden in je arm prikten). Toen we de winkels op het plein in het zicht kregen, bleek dat er meer kinderen dezelfde verrassing was beloofd. Dat vond ik vreemd. Waren die soms ook allemaal gelijk met mij jarig, die dag? Netjes sloten we achterin de rij aan. Vol verwachting hield ik stevig de hand van mijn vader vast.
Voor een menneke van 7 jaar duurt wachten een eeuwigheid, maar uiteindelijk zag ik hem dan. Dé televisieheld van bijna heel Nederland in die jaren. Aan een tafeltje in een boekenwinkel. Net zoals op TV had ie zijn zwerverskloffie aan en op zijn hoofd de door het kinderkoor bezongen ingedeukte hoed. Het was bijzonder om hem in het echt en vooral in kleur te zien. Heel anders dan bij ons thuis op de zwart-wittelevisie. Dat hij door de baas van die winkel ingehuurd was om de opening van het winkelcentrumpje aan het Drunense Plataanplein op te sieren, was voor mij op dat moment een ver-van-mijn-bed-show.
Toen we binnen eindelijk aan de beurt waren, werd er een leesboekje op het tafeltje gelegd. Inmiddels goed geoefend sloeg de kinderheld de kaft om en begon er met sierlijke letters zijn naam op de 1e lege pagina te schrijven. En de datum van die dag, mijn verjaardag dus. Met een snelle handbeweging draaide hij toen het gesigneerde boekje naar mij toe, ginnegapte een geacteerd lachje waarna ik het boekje in mijn handen kreeg gedrukt. “Dag jongetjun! En de groetjuns van Saartje!”, zei mijn held nog. Diep onder de indruk van deze ontmoeting zocht mijn handje de vertrouwde hand van mijn vader, waarna we op zoek gingen naar de uitgang van Couwenbergs boekwinkel.
Wat een onvergetelijke dag voor een ‘jongetjun’ van 7.
Begin de dag met het nieuws uit je gemeente met de gratis Nieuwsbrief. KLIK HIER en meld je aan.
Aanvoerder van het lokale nieuws. Wist u dat wij iedere morgen meer dan 2500 nieuwsbrieven verzenden.
Volg HeusdenNieuws ook via Facebook
