Jack Thomassen uit Drunen schrijft vele columns en korte verhalen. Ook voor Heusden.Nieuws zal hij in 2023 weer regelmatig een column schrijven over zijn belevenissen en met deze keer weer een nieuwe versie. Deze column gaat over werken bij The North Face
Bij ons in het dorp was er vroeger volgens mij slechts één zaak in sportartikelen. IJpelaar heette die beste man. Ook had ie sporttassen met de naam van je vereniging in zijn winkel. Het eerste wat ik daar ooit kocht was een clubtenue van de plaatselijke atletiekclub (DAK). Een rood shirt met wit sportbroekje en witte kousen. Nadat ik daar 2x kampioen bij de junioren was geworden, stapte ik over naar de blauw/witte voetbalclub in ons dorp.
In die tijd (1973) hadden we bij het kopen van bijvoorbeeld een trainingspak nog niet heel veel keus. Daarom liepen bij ons op de voetbalclub de meesten in kleding van vrij onbekende merken. Ik had een bruine trainingsbroek met oranje streep. Het jack was oranje met bruine streep. De voetbalschoenen waren in ieder geval van Quick.
Op een dag zag ik op het trainingsveld iemand die met een nieuw type Adidaspak liep te pronken. Een appeltjes-groene trui met blauw logo en… ook nieuw voor die tijd, een capuchon. Nou, toen is het ongeveer wel een beetje begonnen met die gekte van merkartikelen. En met het gezeik over het tenue van Oranjespeler Johan Cruijff zette ook Puma zich in the picture.
Die bedrijven hadden al gauw door dat klanten gevoelig waren voor nieuwe uitvoeringen (en kleuren) van hun sportspullen. Zelf heb ik nooit aan die pure commercie mee willen doen. Ik vond dat geldklopperij. Heb de trends daarna ook nooit meer echt gevolgd. Van nieuwe namen van merken die zich op die markt begaven had ik naar verloop van tijd dus geen idee.
Pas geleden werd ik daar op gênante manier mee geconfronteerd. Ik kwam één van de jongens tegen waar ik ooit voetbaltrainer van was. Hij liep in een bijna geheel zwart soort van sportpak. Voor mij had dat net zo goed een tenue van zijn werkgever kunnen zijn. Eigenlijk had ie wel iets weg van een pizzabezorger. Temeer omdat er op zijn trui, broek én petje één en dezelfde naam was gedrukt.
Ik groette hem en maakte een praatje met de jongeman. Belangstellend vroeg ik hem of hij soms bij dat bedrijf werkte, waarvan dus de naam op al zijn kledingstukken prijkte. Hij keek me aan of ik hem wellicht voor de gek stond te houden. Of misschien wel de afgelopen 10 jaar onder een steen had geleefd. Toen hij van mijn blik aflas dat ik het serieus met hem meende, antwoordde hij:
“Nee, Sjaak. Ik werk niet bij The North Face. Dat is gewoon een sportkledingmerk. Net als Adidas en Nike en zo.” Hij moest moeite doen om mij niet uit te lachen. Een glimlach kon hij echter niet onderdrukken. Wat ik wel degelijk herkende als een spottend lachje. Een gênante situatie dus. Ik begreep dat ik mij zojuist een beetje voor lul gezet had.
Beschaamd mompelde ik wat dat het al laat was of zo, en liep vlug naar huis. Om daar voor de komende 10 jaar weer onder mijn steen te kruipen.
Nog veel meer verhalen als deze zijn van Jack Was Here zijn hier te vinden
Begin de dag met het nieuws uit je gemeente met de gratis Nieuwsbrief. KLIK HIER en meld je aan. Aanvoerder van het lokale nieuws.
< Kijk hier voor agenda
< Volg HeusdenNieuws ook via Facebook
< Wist u dat wij iedere morgen meer dan 4750 nieuwsbrieven verzenden
< Wist u dat wij iedere dag meer dan 10.000 bezoekers hebben op onze website
< Adverteren op Heusden.Nieuws.nl stuur een mail
