Jack Thomassen uit Drunen schrijft vele columns en korte verhalen. Ook voor Heusden.Nieuws zal hij net als in 2023 ook in 2024 weer regelmatig een column schrijven over zijn belevenissen en met deze keer weer een nieuwe versie. Deze column gaat over Het is maar goed dat je kont vastzit, anders vergeet je die ook nog’.
’s Morgens ga ik meestal op de automatische piloot de deur uit om naar mijn werk te gaan. Hoewel het eigenlijk wel nodig is om vooraf te checken of ik mijn benodigdheden voor een werkdag bij me draag, stap ik dus nog regelmatig op mijn fiets zonder te controleren of ik mijn heilige drie-eenheid bij me heb. De eerste, mijn sleutelbos, die lukt altijd wel, want ik moet immers de deur op slot doen. Dus sleutels? Check!
Het probleem ligt eerder bij de anderen, zoals nummer 2: mijn portemonnee. Wanneer ik eenmaal een eindje onderweg ben en erachter kom dat ik die vergeten ben, denk ik: Ach, een dag zonder identiteits-, of rijbewijs overleef ik heus wel. En aangehouden worden om gecontroleerd worden op het in bezit hebben van die documenten heb ik overigens nog nooit meegemaakt.
Maar dan besef ik alsnog dat mijn tankpas van de zaak ook in mijn knip zit, waardoor ik geen enkel voertuig op mijn werk van brandstof kan voorzien. Wat best lastig is als ik die desbetreffende dag onverhoopt een grote afstand af moet gaan leggen. En ik daarom besluit man en fiets om te draaien en mijn portemonnee toch maar even thuis op te halen.
En als 3e mijn werktelefoon. Als facilitair medewerker kan ik absoluut niet zonder dat kleinood. Soms kijk ik voor de grap aan het eind van de dag hoe vaak ik het apparaat gebruikt heb. Dan schrik ik haast van de vele zakelijke oproepen/gesprekken die ik die afgelopen dag heb gevoerd. Appjes niet eens meegerekend. Dus is het zeker waard om te checken of ik die in mijn zak heb gestoken.
Omdat die telefoon steevast, bijna dag en nacht, in mijn linker broekzak bivakkeert, controleer ik niet of nauwelijks de aanwezigheid van dat ding. Slordig, ik weet het. Dus overkwam het me laatst weer eens. En ik was verdorie best al een eindje op weg. Ongeveer halverwege de weg tussen ons dorp Drunen en de gemeente waarin ik werk (Waalwijk).
Soms heb je dat ineens, het gevoel dat je bekruipt dat je iets vergeten bent. Mijn linkerhand liet snel het fietsstuur los en klopte eerst tegen mijn broekzak (leeg). Vervolgens alle zakken van mijn jas (op de met m’n portemonnee gevulde binnenzak na, allemaal leeg)! Potverdorie! Wat nu? Doorfietsen en op de zaak met een busje teruggaan naar huis?
Naaah! Dan ben ik misschien nog wel meer tijd kwijt dan nu direct omdraaien en het verlies van tijd te nemen. Twijfelend fietste ik nog 20 meter door, vloekte uit frustratie nog eens als een getrainde bouwvakker en besloot toen toch maar huiswaarts te keren. En alsof het nog niet erg genoeg was, had ik dat stuk naar huis wind tegen en als toetje begon het (zachtjes) te regenen. Bah!
En als ik daar nou eens van leer, hè? Ben je gek! Het kan morgen al zomaar zijn dat ik er opnieuw intrap en op routine weer eens wat vergeet mee te nemen. Mijn moeder zei vroeger in zo’n geval altijd: Nou Jackie, het is maar goed dat je kont aan je lijf vastzit, anders vergeet je die ook nog!
p.s. Om het nog een beetje erger te maken: thuis alles afgezocht, geen telefoon. En niemand die me even kon bellen om vast te stellen waar het ding toch lag. Wanhopig voelde ik nogmaals alle zakken af… Bleek ie tóch in de binnenzak van mijn jas te zitten. Achter mijn portemonnee. Wat verschrikkelijk zeg!
Nog veel meer verhalen als deze zijn van Jack Was Here zijn hier te vinden
Begin de dag met het nieuws uit je gemeente met de gratis Nieuwsbrief. KLIK HIER en meld je aan. Aanvoerder van het lokale nieuws.
< Kijk hier voor agenda
< Volg HeusdenNieuws ook via Facebook
< Wist u dat wij iedere morgen meer dan 5200 nieuwsbrieven verzenden
< Wist u dat wij iedere dag meer dan 10.000 bezoekers hebben op onze website
< Adverteren op Heusden.Nieuws.nl stuur een mail
