Jack Thomassen uit Drunen schrijft vele columns en korte verhalen. Ook voor Heusden.Nieuws zal hij ook in 2025 weer regelmatig een column schrijven over zijn belevenissen en met deze keer weer een nieuwe versie. Deze column gaat over 'Bijna ongelukken op de rotonde'.
Bij mooi weer zit ik graag op een terras om wat te drinken, te kletsen en te eten en natuurlijk om 'mensen te kijken'. Bij ons in het dorp zijn een paar mogelijkheden om te kiezen waar je wilt gaan zitten. Mijn voorkeur gaat uit naar het terras van het partycentrum bij de rotonde Lipsstraat/Duinweg/Grotestraat/Bosscheweg.
Vanwaar deze keuze? Nou, niet zozeer om hoe de bediening is, of wat voor speciaal bier ze allemaal op de kaart hebben staan. Ook niet omdat het '12 uurtje' daar lekkerder is dan elders in ons dorp. Nee, dat zal best overal ongeveer net zo goed zijn. Ik zit juist daar graag omdat je er lekker dichtbij de straat zit.
In ieder geval een stuk dichterbij dan op de overige terrassen. Wat het een stuk makkelijker maakt om de voorbijflitsende mensen te identificeren. Zodat ik aan een guilty pleasure kan overgeven: zwaaien naar bekende gezichten. Soms tot kleine ergernis van ons Rian. Maar ja, ik vind dat nu eenmaal leuk. Net als wat er allemaal op de aanliggende rotonde gebeurt.
Want eerlijk gezegd zit ik soms vol verbazing te kijken hoeveel bijna-ongelukken er daar gebeuren. Wat mijns inziens komt doordat veel weggebruikers niet (meer) weten hoe de verkeersregels luiden. Maar voordat ik daarover verder vertel, nog even iets over het Betonbedrijf van Lips N.V. in Drunen. Wat vroeger aan de overkant van het partycentrum stond.
Het dochterbedrijf van de scheepsschroevenfabriek dat, zoals ik in mijn eerdere verhaal vermeldde, niet alleen zeskantige betontegels fabriceerde, maar ook trottoirbanden en bloembakken, was in samenwerking met de firma Heymans in Rosmalen, begonnen met het vervaardigen van een voor Nederland geheel nieuw product op het gebied van de wegenbebakening.
Dit product, dat destijds 'Helitegel' (nu haaientandtegel) genoemd werd, ging een veel gezien voorwerp worden. En uiteindelijk dus ook op de rotonde bij mijn favoriete terras. En ondanks dat vrijwel iedereen de betekenis van de haaientandtegel weet, wordt ie daar massaal genegeerd. Wat dus soms tot bijna-ongelukken leidt.
Ongelofelijk, denk ik wanneer ik zie dat er weer één of meerdere fietsers (jong én oud) hun rijwiel de rotonde opknallen, zonder het verkeer wat al op de rotonde aanwezig is, voorrang te verlenen. Ongelofelijk, dat automobilisten wel snappen wat de duidelijk zichtbare tekens (haaientanden en driehoekig waarschuwingsbord) betekenen, en veel fietsers juist denken dat zij die rode fietsstrook op de rotonde, onbelemmerd op kunnen rijden. Deze strook hoort gewoon bij de weg. Is dus géén fietspad! Je hebt hier geen beschermde status!
En nu wil ik niet de rijschoolhouder uithangen die zijn dorpsgenoten theorieles komt geven, maar het is toch te gek voor woorden dat autobestuurders, die nota bene OP de rotonde rijden (en dus voorrang hebben op alle andere verkeer dat de rotonde nadert), bij voorbaat al af gaan remmen om geen aanrijding te willen krijgen met fietsers die de haaientandtegels over het hoofd zien (lees: totaal negeren).
Toen de haaientandtegels lang geleden in de Drunense betonfabriek vervaardigd werden, hoopten ze daar vast dat het voortaan duidelijk zou zijn bij kruisingen. En dat was het ook heel lang. Maar vandaag de dag zijn we op sommige verkeerspunten echt terug bij af.
Nog veel meer verhalen als deze zijn van Jack Was Here zijn hier te vinden.