SIGARETTEN, LEVENSLIEDJES... EN REGGAE

Jack Thomassen uit Drunen schrijft vele columns en korte verhalen. Ook voor Heusden.Nieuws zal hij ook in 2025 weer regelmatig een column schrijven over zijn belevenissen en met deze keer weer een nieuwe versie. Deze column gaat over sigaretten, levensliedjes...en reggae

De feestjes bij mijn aanstaande schoonouders waren altijd wel gezellig. Met de familie uit hun geboortestad Tilburg werd er tot in de late uurtjes de verjaardag van één van de gezinsleden gevierd. Dat de muziek soms iets te hard en te lang aanstond, werd door de buren niet moeilijk over gedaan. Waarschijnlijk zal het over en weer zijn geweest, want de meeste mensen in die buurt hielden wel van een feestje op z'n tijd.

Helaas werd er destijds nog volop binnen gerookt. En omdat dat door vele familieleden werd gedaan, hing er in het begin van de avond al gauw een flink rookgordijn tegen het plafond in de huiskamer. De nostalgische tijd van glazen op tafel, met daarin sigaretten voor de gasten, was intussen voorbij. Maar omdat rookwaar bij lange na niet zo duur was als tegenwoordig, werd er ook van elkaar gerookt.

De familie was niet zo groot. De vrijgezelle oom nam 'ons oma' mee. Jongste tante haar partner en een andere tante haar man en 2 kinderen. Met de 6 gezinsleden van mijn vriendinnetje erbij, zat de ruimte toch aardig vol. De salontafel en een fauteuil werden aan de kant geschoven, zodat er zelfs een beetje gedanst kon worden. Denk dan aan een foxtrot of Engels walsje met pa en ma, of pa en tante. Vooral schoonvader vond dat heel leuk.

Tja, en dan wil ik de muziekkeuze nog even benoemen. Mijn aanstaande schoonouders waren echte jazzliefhebbers. De vrijgezelle oom ook. Ze hadden verschillende langspeelplaten (LP's) van dit genre in hun verzameling. Echter hielden ze die op zulke avondjes (gelukkig) in de hoes zitten. Ze wisten heus wel dat ze de jongelui daar totaal geen plezier mee deden. Toch aardig van ze.

Verder was het vooral rock & roll, country en levensliederen die op de pick-up werden afgedraaid. Ik kan me echter niet herinneren dat er massaal meegezongen werd. Misschien een enkele enthousiasteling die een stukje van Tammy Wynettes 'Stand By Your Man' mee durfde te lallen, maar met z'n allen de eerste hits van de oude Hazes meezingen? Nee, dat zat er niet in.

Mijn persoontje was de eerste die daar als verkering binnenkwam. En hoewel het tussen schoonmoeders en mij nog niet echt goed wilde klikken, mocht ik gewoon blijven slapen als het heel laat werd. En 's morgens stond er dan een extra bordje voor mij op tafel, om met de familie een ontbijtje te gebruiken voordat ik naar huis ging.

Wie nu denkt dat ik bij mijn vriendinnetje op de kamer mocht slapen, zit er heel ver naast. Zo vooruitstrevend waren ze nog niet. Bij ons thuis trouwens ook niet, hoor. En blijkbaar evenmin bij de meesten van onze leeftijdsgenoten. Dus sliep ik op een luchtbedje op zolder, bij de 2 broers op de slaapkamer. En geen haar op mijn hoofd die eraan dacht om 's nachts zachtjes de trap af te dalen om bij mijn meisje 'een kusje te stelen'. Moeders sliep met één oog open.

Wel mocht ik voor die feestjes een pas gekochte LP of singeltje meenemen. Dat vond ik pas echt aardig. Ik weet nog dat het nieuwe album van Van Halen (eindelijk) in NL verkrijgbaar was, en ik die op een feestje meebracht. Na enkele nummers, en een paar zure gezichten van de tantes, werd er ergens door iemand een seintje gegeven, waaruit bleek dat het voor dat moment wel even genoeg hard-rock was. Maar de keer dat ik een Maxisingle van Third World had gekocht en die op weer een ander feest gedraaid mocht worden, werd al gauw duidelijk dat de meeste feestgasten nog niet rijp waren voor de muziek van deze Jamaicaanse reggae-fusionband (volgens Wikipedia). Na het eerste refrein van 'Now That We Found Love' namelijk (toch een grote wereldhit geworden), zag ik opnieuw afkeurende blikken.

Omdat mijn plaat nét werd gedraaid tijdens een 'Hollands kwartiertje', vreesde ik na die treurige gezichten het ergste voor de maxisingle. Plotseling zag ik schoonmoeder haar sigaret op de asbak leggen, van tafel opstaan en naar de stereotoren lopen. Waarna ze resoluut het hendeltje ophaalde, zodat de naald van de plaat ging en de muziek ophield. Bovendien pakte ze alvast een Alle 13 Goed LP en gaf die aan haar jongste zoon. 'Hier', zei ze kortaf. 'Zet deze maar op.'

Heel even had ik het bange vermoeden dat dit ongemakkelijk momentje tot nieuwe wrijving tussen schoonmoeder en mij zou leiden. Maar dat viel gelukkig mee. Nadat het feest in de nachtelijke uren was geëindigd, mocht ik ook toen blijven slapen. Nog steeds niet bij mijn vriendin overigens, maar gewoon weer bij de twee broers op zolder.

Op de 'day after' werd er meestal niet zoveel gezegd. Wel een heleboel zwarte koffie gedronken en wat shagjes gerold. Bovendien was er een extra ontbijtbordje op de gedekte tafel neergezet. Dat dan weer wel. Waardoor ik wist: schoonmoeder en ik kunnen voorlopig weer door één deur.

Schrijf je in voor de dagelijkse nieuwsbrief

's Morgens om 7.00 uur in je mailbox.

Abonneren