Toen ik afgelopen zaterdagnacht om 1.00 uur in mijn luie stoel wakker schrok, zat de hond al ready to go om nog even uitgelaten te worden. Dus deed ik snel de riem bij het beestje om en ging de deur uit. Bij de buren van een paar deuren verder, zag ik licht in de huiskamer brandden. Die waren blijkbaar nog op. Maar terwijl ik overstak naar de strook gras aan de overkant, kwam er een auto aangereden. Nou, ja. Dat was ook toevallig, de bewuste buren van een paar deuren verder kwamen thuis. De buuf zag mij als eerste. “Hoi, buurman. Zeg, is jullie hondje ’s nachts nog niet helemaal zindelijk, dat je ze zo laat nog uit moet laten?” Ik verzwijg mijn ‘voor-de-televisie-in-slaap-gevallen-kwaaltje’ en doe net of ik dit nogal late plasrondje voor ons huisdier over heb. Ze hoeven niet te weten dat het beestje het ’s nachts veel beter doet dan de baas, die nogal eens wakker wordt voor een kleine boodschap.”Zijn jullie gezellig samen uit geweest?” vroeg ik aan de buurman. “Jazeker, eerst naar de film en daarna nog efkes naar het casino. Af en toe heb je dat nodig, toch? Zomaar eens een avondje zonder kinderen?” Ik kan niet anders dan dat beamen. Goh, wat waren wij blij toen die van ons groot genoeg waren om een paar uur alleen thuis te blijven. Weer een stap verder. Dat er af en toe toch spannende dingen gebeurden, waar wij veel later pas weet van kregen, doet er achteraf niet meer toe. Het huis is gelukkig nooit afgebrand en er groeiden geen plantjes onder sterke lampen op zolder. Daar tussenin hebben we zo’n beetje heel veel meegemaakt. Soms heb ik de neiging om jonge vaders te waarschuwen wat die lieve kindertjes allemaal nog in hun schild kunnen voeren. Maar omdat ze meestal op een roze wolk leven, houd ik de onheilspellende verhalen voor mezelf. (Wel te lezen op mijn Facebookpagina natuurlijk)
Toen de buurvrouw de huisdeursleutels uit haar tas ging vissen, kon ik nog nét die ene (stomme) vraag onderdrukken. Welke vraag dan, zult u zeggen? Nou, denk bijvoorbeeld eens aan die dommige zwager van u, die af en toe weer eens zo nodig wil aantonen dat zijn IQ net zo groot is als zijn maat schoenzool. En toen hij u samen met uw partner tijdens een avondje uit in de stad tegenkwam, die bewuste vraag stelde: “Enne… waar zijn de kiendjes?” Juist! Dié vraag kon ik net ontwijken toen de buurtjes richting hun voordeur stiefelden. Want in tegenstelling tot mijn ‘slimme’ zwager, had ik die zaterdagnacht geen zin om me door de buurman te laten dissen met het standaard antwoord, dat ik in zo’n situatie gaf: “De kiendjes? Die zijn gewoon thuis, joh! Die laten we altijd alleen achter. Kunnen ze best, hoor. Ze zijn immers al 2 en 4.” Nee, dat vond ie dan niet leuk.
Beetje flauw om op die manier iemand te kakken zetten? Kon ik niet gewoon zeggen dat we, net als onze buurtjes, oppas geregeld hadden? Mwoa, in onze familie moet je wel ergens tegen kunnen, hoor. En wie zich snel over de zeik laat helpen, zal vast en zeker een klein blaasje hebben!
Oei….
Begin de dag met het nieuws uit je gemeente met de gratis Nieuwsbrief. KLIK HIER en meld je aan.
Aanvoerder van het lokale nieuws.
