Drunenaar Jack Thomassen schrijft veel columns en korte verhalen. Voor onze lokale site Heusden.Nieuws zal hij regelmatig ook een column schrijven over zijn belevenissen en met deze keer weer een nieuwe versie. Deze column gaat over De wachtrij
5 december 10.00 uur: Ons Rian is werken en ik heb haar beloofd bij de bakker brood te gaan halen. Normaal heb ik daar totaal geen trek in, want ik weet wat mij dan te wachten staat: veel verkeer in het centrum van Drunen en evenzoveel mensen die op zaterdag boodschappen doen. Maar ondanks dat vind ik het vervelend voor Rian als ze na haar werk nog bij verschillende winkels langs moet en bijna overal in de rij aan kan sluiten. Zelfs tot buiten aan toe. Dus zet ik mijn tegenzin even opzij en zoek een grote tas om al dat brood in kwijt te kunnen.
De vorige keer dat we samen bij deze bakker waren, zat ie tijdelijk in het pand waar Intertoys zat, want de eigen winkel werd verbouwd. Maar omdat er op die dag en dat moment bijna geen klanten aanwezig waren, heb ik nog een beetje hoop dat dat nu ook zo zal zijn. Inderdaad blijkt er geen kip in de winkel, maar dat betekent niet dat ik meteen aan de beurt ben. De verbouwing is klaar en de bakker zit weer op zijn oude stekkie. Dus loop ik met mijn fiets aan de hand een paar deuren verder. Aldaar wordt mijn bange vermoeden alsnog waarheid. Een rij van hier tot Tokio wacht voor de ingang om binnen te komen. GVD!!
Bij de aanblik van de rij stap ik bijna meteen op mijn fiets om straks terug te komen. Echter kan het op een later tijdstip best eens zijn dat er niet veel brood meer over is. Vooral in het weekend waarin een traditionele feestdag als ‘Sinterklaas’ valt. En trouwens, al die mensen hier staan immers toch ook netjes te wachten? Sjakie moet nu even niet moeilijk doen en net zo goed in de rij gaan staan. Net als alle andere gewone schepselen. Die staan ook niet voor hun lol buiten in de kou. En binnen zie ik een hoop personeel dat zijn best doet om de klanten zo snel mogelijk van dienst te zijn.
Ach, als je je verstand op nul zet ben je aan de beurt voordat je er erg in hebt. De mensen die vóór mij zijn, bestellen, rekenen af en vertrekken. Niemand die de boel ophoudt om een nutteloos praatje te maken. Ik heb een oudere mevrouw voor me. Ook zij lijkt geen aanstalten te maken om het bezoek aan de bakker als haar wekelijkse uitje te zien. Zwijgend staat ze in de rij en zwijgend stapt ze over de drempel van de zaak. Op het moment echter dat ze door de jongedame achter de balie wordt aangesproken, gaat ze ‘helemaal los’. “Zal ik eens wat vertellen? Ik stond net bij de tijdelijke winkel, maar die was dicht. Toen kreeg ik pas in de gaten dat jullie weer hier zaten. Ik dacht nog….(kwek kwek kwek).”
Nondeju! (dat is wat ik dacht) Heb ik dat nou? Ik keek nog om, maar bij de andere klanten achter mij kon ik niet aan hun gezichten zien of zij zich net zo ergerden als ik. Met die mondkapjes op herken je trouwens je eigen buurman haast niet eens, laat staan dat je welke emotie dan ook van gezichten af kunt lezen. Gelukkig was er snel een ander meisje beschikbaar om mij te helpen. Waarna ik al vlug weer naar buiten kon. Het blijft vervelend om met zo’n mondkapje ‘je ding te doen’. En voor o.a. de winkelmedewerkers al helemaal. Wat een benauwd gedoe, zeg.
Met een grote volle tas liep ik langs een nog steeds lange rij mensen die ook brood wilden kopen. Nee, dat idee om later terug te komen had er vast toe geleid dat er geen brood op de plank zou liggen. Slecht plan, dus.
Bij mijn fiets ontwaar ik tussen het winkelend publiek mijn neef, een zoon van mijn broer. “Hé, dag jongen. Wel koud om buiten te staan wachten, niet?” Neef knikt bevestigend. “Misschien doe ik dat toch liever dan mee naar binnen te moeten. En? Vanavond pakjesavond voor jullie?” Ik knik van nee en vraag hetzelfde aan hem. “Ha,ha,ha. Ook nee, wij hebben dat gisteren (vrijdag) gedaan. Dan hebben ze het hele weekend nog om met hun cadeautjes te spelen.”
“Dat is wel slim”, zeg ik. “Anders stuiteren ze van spanning heel deze zaterdag tegen de muur op omhoog. En dat maakt het er meestal niet gezelliger op.” Neef heeft het laatste woord: “Nee, zeker niet. Het is bijna overal zo dat die kleine mannen amper klok kunnen kijken of op de kalender aflezen welke dag het vandaag is. Maar ze weten wél precies wanneer het 5 december is! Stelletje koekenbakkers. Nou, houdoe, hé!”
Tja, beste lezer. En dan moet de kerst en oud + nieuw nog komen. Zeg eens. Misschien zie ik u wel in een wachtrij voor een winkel ergens in onze gemeente Heusden? U kunt mij herkennen aan een bozige blik boven een wit met blauw mondkapje. Makkelijk toch? Nou, toch fijne feestdagen allemaal. Blijf gezond, met (net als ik ) een positieve instelling en houdt vol. Tot volgend jaar!
Begin de dag met het nieuws uit je gemeente met de gratis Nieuwsbrief. KLIK HIER en meld je aan.
Aanvoerder van het lokale nieuws. Wist u dat wij iedere morgen bijna 2500 nieuwsbrieven verzenden.
