De leden van het Gilde Sint Joris van Onsenoort en Nieuwkuijk Deel 7
Als belooft in deze reeks nu weer een “bijzonder” lid, in dit geval de standaardruiter. Hoewel binnen het gilde al sinds geruime tijd geen standaardruiter / paard meer voorhanden is wil Michel Omtzigt PR & 1eJonge Deken u in het volgende deel toch wat meegegeven omtrent de historie van de standaardruiter.
De standaardruiter.
Hoewel het weinig zin heeft om voor wat betreft de standaard een duik in het verre verleden te nemen wil ik toch het een en ander toelichten. In deze wil ik dus volstaan met de constatering dat in de 17 e
eeuw de standaard naast het vaandel is verschenen. Volgens de regels van de krijgskunde is het een vaandel voor de ruiterij, die bij een stilstaand paard toch goed zichtbaar aan een vaste dwarsstok blijft hangen. Deze traditie is geheel door de gilden nagevolgd.
Door de grote mechanisatie na de tweede wereldoorlog zijn de gildestandaardruiters helaas steeds minder in aantal geworden. Volgens de gilden heeft een standaardruiter altijd tot doel gehad om al zigzaggend, de weg voor het gilde vrij te maken. De plaats van de standaardruiter is dus helemaal vooraan, nog vóór het gilde- moedervaandel. Er zijn gilden die nog wel de standaard, maar geen paard meer tot hun beschikking hebben.
Zo ook ons gilde, voor zover in de geschiedenis valt na te gaan was onze laatste standaardruiter Mevr. Pullen, jaren daar aan vooraf gegaan door Gerard van Drunen, thans in leeftijd (90 jaar) ons oudste lid, betreffende is overigens sinds 1953 lid van ons gilde. Als de standaard niet door de standaardruiter kan of worden meegevoerd is er de optie om hem op een andere wijze mee te voeren, waarbij het in voorkomend geval rechtshandig wordt gedragen dan wel wordt meegevoerd.
Met deze uiteenzetting hoop ik u weer een beetje dichterbij de “bijzondere” leden van het gilde te hebben gebracht.
Namens het gilde Sint Joris van Onsenoort en Nieuwkuijk
ir. J.M.J.M. (Michel ) Omtzigt
Public Relations & 1 e Jonge Deken
