Ommetje gemeente Heusden Deel 34

Naam: Ommetje Giersbergen-Rustende Jager (witte route- rode route)

Parkeren: Giersbergen 16, 5151 RG Drunen.

Lengte van de route: 5,5 km

Markante punten: Giersbergen, De Maaihoeve, Loonse en Drunense Duinen, De Rustende Jager.

Het Ommetje Giersbergen volgt een route van 5,5 km over bestaande onverharde zandpaden die goed beloopbaar zijn.

Giersbergen is een gehucht ten zuiden van Drunen in de gemeente Heusden in de Nederlandse provincie Noord-Brabant. Het heeft 28 inwoners en ligt aan de noordzijde van het Nationaal Park De Loonse en Drunense Duinen.

Giersbergen ontstaat in het midden van de dertiende eeuw. In een afschrift van een oorkonde, te vinden in de Koninklijke Bibliotheek te Brussel, leest de lezer als datering het jaar 1244.De oorkonde beschrijft hoe Hendrik van Herentals, schout van 's-Hertogenbosch, op bevel van Hendrik II, hertog van Brabant, 150 bunder grond overdraagt aan de abdij Ter Kameren tegen betaling van een jaarlijkse cijns. De abdij krijgt eveneens het recht te genieten van de gemene gronden van het allodium Drunen. De abdij vestigt op dit landgoed de uithof Giersbergen. De abdij Ter Kameren is een Cisterciënzerinnenabdij. Deze monialen leven volgens strenge regels binnen de adbijmuren. Het werk op de uithoven wordt verricht door monniken en lekenbroeders. De kern van de uithof wordt al snel na de stichting gevormd door twee hoeven, de Poirthoeve en de Maaihoeve . De Maaihoeve is volledig bestemd voor de exploitatie van de landgoederen van de uithof. De Poirthoeve dient nog een tweede doel, het bieden van onderdak en gastvrijheid aan leden van de orde, onderweg van en naar de abdij Ter Kameren of het Generaal Kapittel te Cîteaux, en andere aanzienlijke personen. De Poirthoeve ligt dan ook aan de westelijke rand van de binnenste omwalling van de uithof, waarlangs de Heusdense baan komend van Heusden (Holland) via Oisterwijk verder naar Brussel voert.

De Maaihoeve, de oudste boerderij van Nederland, dateert uit 1597 en is nog volledig in originele staat. De boerderij is verrijkt met authentieke details en ademt de sfeer van het echte Brabantse leven. Boerderij van het Langstraatse dwarsdeeltype, onder rieten wolfdak; ramen met kleine roedenverdeling en luiken; afzonderlijke schuur van hout en riet onder rieten wolfdak; afzonderlijke bakstenen schuur onder rieten wolfdak.

In de laatste IJstijd bliezen de poolwinden zand vanuit het noorden naar Brabant, waar het in dikke pakketten bleef liggen. Lange tijd was deze zandvlakte met oerbossen bedekt. Totdat de mensen in de veertiende eeuw de bomen kapten om het hout als brandstof te gebruiken. De kale vlakte vulde zich met heide, waar de boeren hun vee op lieten grazen. Deze intensieve begrazing en het plaggen putte de bodem uit. Hierdoor kreeg het zand vrij spel en werd dit een lange tijd een groot probleem voor de bewoners. Dorpen en akkers dreigden eronder te verdwijnen. Er werden bomen aangeplant, die het oprukkende zand een halt moesten toeroepen. Daarvan zie je vandaag de dag nog de sporen: vind de ondergestoven bomen die alleen met hun kruinen nog boven de zandheuvels uitpiepen

Op een van de mooiste plekken van Brabant ligt De Rustende Jager, direct aan de rand van Nationaal Park De Loonse en Drunense Duinen. Al 100 jaar is dit dé pleisterplaats bij uitstek om even bij te komen van het wandelen, paardrijden of fietsen door de duinen. Aan de bosrand met uitzicht over de weilanden is het heerlijk wegdromen onder het genot van bijvoorbeeld een cappuccino met een lekkere Udenhoutse Broeder. De Rustende Jager, al in 1791 wordt melding gemaakt van een café op deze plek! Maar de naam 'De Rustende Jager' komt pas in 1896 voor het eerst voor op de kaart. In 1920 kopen Kees en Marie Klijn De Rustende Jager, het is dan nog slechts een boerderijtje waar in een zijkamer een borrel en frisdrank wordt geschonken aan jagers en passanten. Door het vroege overlijden van haar man, staat Marie er al snel alleen voor, maar zij houdt het café tot op hoge leeftijd open. Haar zoon Jan Klijn wordt boswachter van Natuurmonumenten in de Loonse en Drunense Duinen en zal dat 40 jaar blijven. Het boerderijtje brandt helaas af tijdens de bevrijding in 1944, maar het wordt in landelijke stijl weer herbouwd. Als Marie Klijn in 1972 overlijdt, nemen kleindochter Nelly Klijn en haar man Jo Peijnenburg het café over. Zij maakten er een bloeiend bedrijf van. Het is tot op de dag van vandaag één van de populairste entrees tot het gebied.

In de Loonse en Drunense Duinen vind je bos, heide en vooral veel zand. Het is een van de grootste stuifzandgebieden van West-Europa. De wind kan op veel plekken ongestoord waaien en dat zorgt voor een steeds veranderend landschap. Dat, en het wisselen van de seizoenen, maken ieder bezoek weer een nieuwe belevenis. Op de zandvlakte mag je struinen. Er is dus volop ruimte om uitgebreid op pad te gaan. Verwonder je over de ondergestoven bomen, geniet van de tjirpende veldkrekels en les je dorst bij de vele horeca aan de rand van dit natuurgebied. Wandelen, fietsen of te paard: het kan hier allemaal. De Loonse en Drunense Duinen heeft nog op 270 hectare stuifzand. Dat zand zorgt voor nogal extreme omstandigheden: de bodem is droog en voedselarm. Het verschil in temperatuur tussen dag en nacht kan oplopen tot wel 50 graden Celsius. Dat zorgt voor een unieke flora en fauna. De dieren en planten hebben zich aangepast of voelen zich juist thuis bij droogte, schraalheid en temperatuurschommelingen. Zandzegge, diverse korstmossen, de levendbarende hagedis, zandloopkevers en zandbijen bijvoorbeeld. Allemaal soorten die houden van zand.

Nabij de Drie Linden start de witte wandelroute (witte pijlen). De route voert over zandpaden door het bos en een stukje door los zand van het stuifzand gebied en kruist de mountainbike route. Zodra het fietspad is overgestoken wordt de rode route gevolgd naar de Rustende Jager, vandaar kunt u over het fietspad terug lopen naar Giersbergen.