Column Jack Thomassen: "De oorwurm'
Jack Thomassen uit Drunen schrijft vele columns en korte verhalen. Ook voor Heusden.Nieuws zal hij ook in 2025 weer regelmatig een column schrijven over zijn belevenissen en met deze keer weer een nieuwe versie. Deze column gaat over "De oorwurm'.
Afgelopen vrijdagmiddag zet Ian, de jongste monteur bij ons op de zaak, plotseling een andere zender op. 100%NL of zo. Meteen schalt 'Comment ça va' van The Shorts uit de boxen. En raar maar waar, ik moet me inhouden om niet het aanstekelijke refrein mee te zingen. De collega's in de wekplaats daarentegen, kunnen zich niet bedwingen en lallen het in NL wereldberoemde wijsje vrolijk mee: "Comment ça va? Comme ci, comme ci, comme ci, comme ça. Tu ne comprends rien à l'amour. Restez la nuit, restez toujours."
Zittend aan mijn bureau denk ik terug aan toen dit liedje uitkwam. In 1983 denk ik. Bijna iedereen was er helemaal wild van. Mijn aanstaande schoonmoeder ook. En hoewel ze een redelijke platencollectie bezat en die regelmatig aanvulde, was het haar nog niet gelukt om een singeltje van het Leidse bandje aan te schaffen in onze plaatselijke muziekzaak. Uitverkocht. Dus zong ze het regelmatig zelf: "Comment ça va? Comme ci, comme ci, comme ci, comme ça. Tu ne comprends rien à l'amour. Restez la nuit, restez toujours."
Mijn smaak was het niet, dat mag u best weten. En meezingen? Ik beet nog liever mijn tong eraf. Maar goed, mijn schoonmoeder hield op haar beurt weer niet van Van Halen, of andere bands waar ik fan van was. En omdat onze neuzen meestal niet dezelfde kant op wezen, lieten we elkaar qua muziekkeuze maar in ieders eigen waarde. Dus als ik bij hen op visite was, slikte ik wijselijk mijn frustratie weg, wanneer The Shorts hun liedje weer eens in de ether schalden: "Comment ça va? Comme ci, comme ci, comme ci, comme ça. Tu ne comprends rien à l'amour. Restez la nuit, restez toujours."
In de derde week dat die jongens in verschillende hitparades op nummer 1 stonden, was de zus van schoonvader jarig. Of we met z'n allen langs wilden komen om dat te vieren? Nou, prima. Waarop ik op zaterdag mijn wagen, volgeladen met mijn toekomstige familie, richting Tilburg stuurde. Na de koffie met gebak werd de platenspeler aangeslingerd en begon het zowaar gezellig te worden. Totdat.... Ja, hoor! Daar waren ze weer: "Comment ça va? Comme ci, comme ci, comme ci, comme ça. Tu ne comprends rien à l'amour. Restez la nuit, restez toujours."
Toen het liedje voor de vierde maal achtereenvolgens op stond, bedacht schoonmoeder tijdens het handenklappen en meezingen ineens dat dit haar kans was om alsnog in het bezit te komen van het singeltje. De jarige tante werd daarom vriendelijk gevraagd of de kleine geluidsdrager misschien mee naar Drunen kon verhuizen? Dat mocht. Tante kocht wel een nieuwe. In Tilburg hadden ze er blijkbaar genoeg op voorraad. En omdat tante nu minstens één dag zonder moest doen, zette ze het liedje nog een keer op, en nog eens, en nog eens: "Comment ça va? Comme ci, comme ci, comme ci, comme ça. Tu ne comprends rien à l'amour. Restez la nuit, restez toujours."
Terwijl ik op diezelfde vrijdag 's avonds dit verhaaltje zit te schrijven, denk ik aan de jonge monteur op mijn werk die, zonder het op dat moment te beseffen, ervoor heeft gezorgd dat de muzikale oorwurm bijna heel het weekend in mijn hoofd is gaan zitten. Wat ik overigens niet voor u hoop. Maar goed. Zeg eens... zullen we? Gewoon, om het af te leren? "Comment ça va? Comme ci, comme ci..." Nee, nou geloven we het wel, hoor. De groeten!
Nog veel meer verhalen als deze zijn van Jack Was Here zijn hier te vinden.
