Column Jack Thomassen: Een Rotstreek

Drunenaar Jack Thomassen schrijft veel columns en korte verhalen. Voor onze lokale site Heusden.Nieuws zal hij regelmatig ook een column schrijven over zijn belevenissen en met deze keer weer een nieuwe versie. Deze column gaat over een Rotstreek

Het was vroeger bij ons thuis niet de bedoeling om vóór het eten vlug nog even iets uit de koektrommel te snaaien. Daar lette ons ma wel op. Ze had er echter geen erg in dat de op de keukenverwarming liggende broodkontjes voor mij soms hele goeie hongerstillers waren. Want geloof maar dat je best wel zin in iets hebt, na een middag op school, daarna thuis mijn huiswerk maken om alvorens het avondeten naar binnen te werken, mezelf nog een potje voetballen te gunnen op het schoolplein.

Op dat plein van De Wegwijzer kon je lekker met een bal op de blinde muren van de school knallen. Waren er meer jongens, dan konden we een spelletje om punten doen. Wij noemden dat ‘hooghoudertje’, op andere pleintjes in Drunen had het volgens mij weer een andere naam. Zaak was om uit een voorzetje de bal in het doel (of tegen de muur) te schieten, zonder dat de bal de grond raakte. Maar was je alleen, dan kon je in ieder geval oefenen op het schieten met je ‘chocoladebeen’.

Op een dag kwam mijn achterbuurjongen het pleintje opgelopen. Ik vond het vreemd dat hij vroeg om met mij mee te mogen doen. Als hij al mee wilde spelen, was dat meestal om de bal keihard het dak op te schieten. Voor mij was het dan ook wachten tot het weer eens zover was. Maar meneer was die middag iets anders van plan. Na een paar minuten voetballen pakte hij opeens de bal in beide handen vast, gooide het ding heel hoog de lucht in, graaide een stiletto uit zijn jaszak, klapte dat open, en voordat ik doorhad wat er hier voor mijn ogen gebeurde, landde mijn bal met een harde ploffff… op het mes. Wat een kutstreek!

Verbijsterd keek ik van de lek gestoken bal naar mijn (halve gare) buurjongen. Ik schrok eigenlijk wel van de wazige blik in zijn ogen. Eerlijk gezegd kon ik op dat moment niets anders uitbrengen dan een bescheiden: “Nondeju!” De kapotte bal schopte ik in al mijn boosheid in de struiken en ging toen vlug naar huis. Want je weet het maar nooit met zo’n mafkees met een gevaarlijk steekwapen. Thuis liep ik zonder iets te zeggen, rechtstreeks de trap op naar mijn slaapkamer. Wat later riep mijn moeder voor het eten. Maar die avond had ik geen trek. En nee, zelfs niet in een korst brood van de keukenverwarming.

Begin de dag met het nieuws uit je gemeente met de gratis Nieuwsbrief.

KLIK HIER

en meld je aan.

Aanvoerder van het lokale nieuws.

< Volg HeusdenNieuws ook via

Facebook

< Wist u dat wij iedere morgen meer dan 2500 nieuwsbrieven verzenden

< Wist u dat wij iedere dag meer dan 10.000 bezoekers hebben op onze website

< Adverteren op Heusden.Nieuws.nl stuur een mail

Schrijf je in voor de dagelijkse nieuwsbrief

's Morgens om 7.00 uur in je mailbox.

Abonneren