Marie van de Middelhaai: Meiliedeke
Vlijmens meest ouderwetse boerin, Marie van de Middelhaai alias Marja Kivits gaat ook verhalen delen aan de lezers van Heusden.Nieuws. Marie van de Middelhaai treedt binnen en buiten de gemeente op met liedjes en verhalen van vroeger, in dialect.
Marie van de Middelhaai geeft 20 jaar rondleidingen in en rond haar boerderij uit 1650, die anno 1750 een stenen voorgevel met schuiframen kreeg en anno 1890 werd voorzien van een herd (historische huiskamer), een geut (historische keuken) met pomp en kelder, een plee met poepdoos enz. en sindsdien nauwelijks is veranderd.
Marie leeft ouderwets: zij slaapt in de bedstee, breit haar eigen sokken en borstrokken, spreekt ‘t Vlijmens dialect, heeft een kabinet vol Vlijmense mutsen en eet ouderwetse (vergeten) groenten uit haar moeshof.De boerderijbiotoop (de omgeving van de boerderij) is nog ouderwets groen.
Meiliedeke
Wilde de aauwverwetse filmkes gèère (vèùr de Hàòrstéég: gaare) zíén, dan kande die op Facebook vèènden gewóón onder de naom Marie van de Middelhaai. Déés wèèk prizzeteer ik hier vèùr jullie de tekst van ’n gedichje: Meiliedeke
Gullie zalt ‘ew èègen wel rot geschrokken zèèn van de titel: Meiliedeke. Dè’s gin Vlèèmes, mer aauwverwets Hóòg-Hollands. Dè komt: ik praot Vlèèmes (: Goeiemèèregen!), Hàòrstéégs (: Goeiemaaregen!) én ók nog ‘es ók Hóòg Hollands (: Goeiemorregen!). Dè Vlèèmes *kréé’k van óóns vaoder mee (Tóón van Jaonus van Jaon de Knéuter van de Vlèèmesen Dèèk), ’t Hàòrstéégs leerde-n-ik van óóns móéder (Cor van Driek van Jaantje de Laot ùìt de Hoeve) krek ès ‘t Hóòg-Hollands. Dè hè zij geleerd in Wolk in de meziekwinkel van Pierre en Martha’s, Crescendo gehieten. In ‘ne winkel moete netjes praoten, war, want alle klaanten moeten ‘ew per slot van rèèkening kannen verstaon. Om dàòrom hi zij dè tóén geleerd.
Inkele jaoren trug laas ik ’n Hóòg-Hollands gedichje ùìt ’t jaor 1902, zó ongeveer ùìt mèène tèèd, geschréven dèùr Jeanette Nijhúís; ’n hil schôn gedichje óver de màònd maai: Meiliedje. Mer ès zingende boerin, miste-n-ik de *kedaans d’r in. Ik wor, krek ès Annie MG Schmidt, aalt oe toch zù blij van kedaans in ’n gedichje. Om dàòrom hè’k er ’n èègen variaant van gemàòkt, in ’t aauwverwets Hóòg-Hollands.
Meiliedeke
’n Meiske heel teder ’n liedeke spon
’n Liedeke luchtig uit goudgele zon
Zij weefde met kleuren van bloeiende mei
met geurende bloesems ’n prachtmelodij
De liefde die hoorde ’t wijske zo teer
en danste lichtvoetig erin op en neer
Van zonnige stralen, zo spon ze haar lied
De dradekens broze, doch braken er niet
Het windeke woei er door’t liedeke fijn
’n Vlinderke vloog door de goudene schijn
’n Bijtjen er zoemde, ’n krekeltje zong
terwijl zij heur liedeke liefdevol spon
’t Meiske ’t weefde maar door en maar door
heel jeugdig en vreugdig maar ernstig ook, hoor
’t Liedeke wonderde, klonk er zo fijn
’t Danste er dartel door’t bloemenfestijn
De vogelkens hoorden ’t helder geluid
en kwinkelden olijk ’t wijske wijd uit
De mei was gekomen, de mei in ’t land
met geuren en kleuren en klanken al kant
Woorden ùìt m’n woordeboek:
*kréé’k = kreeg ik
*kedaans = kadans, ritme in poëzie en muziek
Reageren?
Nassau Dwarsstraat 5
5251 KJ Vlijmen
Tel 073-5118524
E-mail [email protected]
Website www.marievandemiddelhaai.nl
Lees hier nog meer over Marie van de Middelhaai
