Vlijmens meest ouderwetse boerin, Marie van de
Middelhaai alias Marja Kivits gaat ook verhalen delen aan de
lezers van Heusden.Nieuws. Marie van de Middelhaai treedt binnen en buiten de
gemeente op met liedjes en verhalen van vroeger, in dialect. Marie van de Middelhaai geeft 20 jaar rondleidingen in en
rond haar boerderij uit 1650, die anno 1750 een stenen voorgevel met
schuiframen kreeg en anno 1890 werd voorzien van een herd (historische
huiskamer), een geut (historische keuken) met pomp en kelder, een plee met
poepdoos enz. en sindsdien nauwelijks is veranderd. Marie leeft ouderwets: zij
slaapt in de bedstee, breit haar eigen sokken en borstrokken, spreekt ‘t
Vlijmens dialect, heeft een kabinet vol Vlijmense mutsen en eet ouderwetse
(vergeten) groenten uit haar moeshof.
De boerderijbiotoop (de omgeving van de boerderij) is nog
ouderwets groen. Gemeente Heusden heeft, tot grote verbijstering van Marie, 2
nieuwbouwhuizen gepland vol in het zicht vanuit de leven in de nu nog
ouderwetse groene boerderijbiotoop. De rechtszaak bij de Raad van State heeft
27 mei plaatsgevonden. Het is nu wachten op de uitspraak.
‘ne Zóéle zómeraoved
Vèùr ’t irst déze zómer valt er nie elken dag ’n bui. Zó ès
alle jaoren is ’t vèùr óóns Marie wir vus te wèèrm (vèùr de Hàòrstéég: waarm).
Man, man, ik kan nóòt nie gewóónworren àòn de *zomerhets.
Ik stàò dàòrom in de zómerdag aalt vèùr dag en daauw op en
du al m’n raom en deuren ópen om de koelte m’n húís in te laoten. Zù gaauw de
zon op m’n raom komt te schèènen, maok ik m’n véénsterlúíken dicht, op ’n klèèn
kìèrke nao, vèùr wè licht binnen in húís te hebben. Zó haauw ik ’t in m’nen
herd lekker fris. D’rnao du-j-ik ’n búítekerwaai of dúík m’ne moeshof in tot ik
’t nie mer kan kéèren van d’n hets. Dè’s op zunnen héèten dag mirstal om ’n uur
of 10 of 11. Dan gàò-j-ik binnen ’n lekker suupke kóken, vandaog van anderaande
gruuntes ùìt m’nen hof: bloemkôl, praai, wortelen, ‘ne júín, wè bôntjes,
selderie, 2 laurierblaoikes en ’n tekske van de maggiplaant. Daor èèt ik dan
lekker ’n bördeke van éèr ik siësta haauw en op éèn oor m’n bedstee in dúík.
Zaoleg, man. Ik hang dan ’n briefke àòn m’n hekketje mi: ‘Vus te wèèrm.
Geslóten!’
Ès ik wakker wor, dan kóók ik wèèrm (vèùr de Hàòrstéég:
waarm) èèten. Vandaog bótterbôntjes mi klèèn èèrepeltjes (vèùr de Hàòrstéég:
aarepeltjes) in de schel ùìt m’nen hof. Daor hè’k ’n aai bij gebakken zù gróòt
ès de pan en àòn éne kaant die bôntjes en die èèrepeltjes (vèùr de Hàòrstéég:
aarepeltjes) opgelaoien. D’n aandere kaant van dè aai klap ik daor óverhénen.
Echt aauwverwets lekkeren boerekost. Nàò d’n bik is’t tèèd vèùr ‘ne zóéle
zómeraoved. Dan túíg ik nàòr búíten om te genieten van ’t aovedlèèven daor. Ik
gàò dan ‘t zomeraovedbrieske vuulen en m’n floxen rúíken, oe toch zù zaoleg.
Meepessaant du-j-ik lùìsteren nàòr de mèèrel die alle aoveden op m’n dak z’n
aovedliedje flùìt. Dè klinkt er toch zó schôn dèùr d’n aoved. Ès ’t gàò
donkeren dan kèèk ik nàòr de 3 fladdermúís die hier aalt óver m’nen dam
rondvlerken. Rond dieje tèèd zie’k ók dè móéderke mi dè klèèn pinégeltje
langskuieren om de brökskes van óóns katten ùìt m’n klompehok te snaaien.
D’rnao lópen ze baai hóòg op hullie pôtjes mi-j-unne sjars m’ne moeshof in op
zuuk nàòr slekken. Ik zie dan nie krek waor ze lópen, mer ik heur ze dèùr de
plaanten hénen strúínen. Dan kèèk ik bóven nàòr die witte wölkskes in de locht
en zie’k éèn vèùr éèn zie’k de sterrekes te vèùrschèèn kóm. Dè noem ik nou ‘nen
echte zaolege zóéle zomeraoved.
Houdoe, war. Marie
Woorden uit m’n woordeboek:
gewóónworren = wennen
zómerhets = zomerhitte
rondvlerken = rondvliegen
Reageren?
Nassau Dwarsstraat 5, 5251 KJ Vlijmen,
073-5118524 E-mail
[email protected]
Website
www.marievandemiddelhaai.nl Lees hier nog
meer over Marie van de Middelhaai