Lieve lezers, eigenlijk zou deze week de blog geschreven moeten worden door familie/vrienden, maar omdat ik het een beetje te laat heb gevraagd gaat dat feestje niet door. Volgende week laat ik anderen aan het woord om te vertellen hoe zij mijn afvalrace ervaren.
De laatste loodjes wegen het zwaarst
Na de straffe bootcamp van vorige week waar ik jullie al over verteld heb stond vorige week dinsdag de training samen met Joyce bij Bianca in Vlijmen op het programma. Na ’s ochtends nog in mijn eigen sportschool te hebben getraind ben ’s avonds door Sandra afgebeuld. Wederom voelde ik spieren die ik nog niet zo had gevoeld. Ik kreeg zelfs erge pijn in mijn lies waardoor ik niet alle oefeningen naar eigen tevredenheid heb kunnen doen. Woensdag heb ik het maar een beetje rustig aan gedaan om op donderdag, in Waalwijk deze keer, er weer keihard tegen aan te gaan.
Ik vond het sowieso deze week minder goed gaan. Mijn lichaam voelde erg zwaar aan en ik dacht zelfs even dat ik “sportmoe” was. Overal voelde ik pijntjes. Volgens Roger heb ik een griepje onder de leden. Als dat zo is heeft deze nog steeds niet doorgezet. Misschien omdat ik afgelopen vrijdag weinig meer heb gedaan dan wat boodschappen en veel slapen. Hoe dan ook, ik voel me gelukkig weer wat beter. Ik weet nog niet zo goed hoe na de Afvalrace door te gaan. Ik wil wel heel graag blijven sporten, ben er toch min of meer verslaafd aan geraakt. En ik merk dat mijn lichaam er wel bij vaart. Met Marian heb ik al afgesproken om regelmatig te gaan wandelen. Gelukkig komt de lente er weer aan en kan ik meer met Su gaan wandelen en fietsen. En ik heb nog vijf weken om te bedenken wat wel en niet kan.
Volgende week dus geen blog van mij maar van een aantal van mijn dierbaren!
Lieve groet,
Marie Louise
