Hierbij de afsluitende blog van Marie Louise Meesters. Zij was één van de drie deelnemers aan de Afvalrace in Heusden.
Lieve mamma, wat is de finaleweek van de Afvalrace ontzettend slecht en verdrietig begonnen. Want op Tweede Paasdag ben jij vrij plotseling overleden. Dus in plaats van me goed voor te kunnen bereiden moest ik me richten op het definitieve afscheid van jou. In een eerdere blog had ik al geschreven hoe sterk en stoer jij was en hoe goed je het met onze opvoeding hebt gedaan. We waren allebei zo ontzettend trots op elkaar (je zei het zaterdag nog tegen mij) en wat had jij de finaledag graag mee willen maken! Dankzij Mariëtte van Sportcentrum Bodyshape WAS je er ook bij, middels een prachtig gemaakt filmpje dat op de finaleavond werd afgespeeld.
Het afgelopen half jaar was je altijd vol belangstelling en vroeg je wekelijks hoe het met me ging. Daarom zal ik je vertellen hoe ik deze periode heb ervaren. Ik heb zoveel geleerd, niet alleen wat mijn voedingspatroon betreft maar ook en vooral over mezelf. Ik weet nu dat ik wél kan afvallen en door kan zetten, ongeacht de omstandigheden. Er heeft een mentale verandering plaatsgevonden waardoor ik nu met meer zelfvertrouwen en een beter zelfbeeld rondloop. Ik ben lichamelijk veel fitter en heb nu minder medicijnen nodig. Over deze hele transformatie had ik het regelmatig met jou. Het was een te gekke periode waar ik ontzettend van heb genoten.
De finaleweek was dus een hele rare en verdrietige week. Op woensdag mochten Bianca, Joyce en ik bij Mr. en Mrs. Smit kleding uitkiezen voor de finale. Ik heb ook maar meteen een mooi jurkje gekocht voor jouw afscheid. Vrijdagmiddag gingen we naar Plein 13 voor een afscheidslunch met de trainers waarna de kleding opgehaald kon worden. Hierna meteen door naar Bas Kappers waar onze haren prachtig werden geverfd en geknipt. Daarna naar De Kluis voor een heerlijk diner. Heel deze middag heb ik maar over me heen laten komen, ik kon me niet helemaal overgeven en genieten, maar dat lijkt me logisch. Na het eten werden we nog mooi opgemaakt door Emmy en toen stond er een prachtige oldtimer voor ons klaar die ons naar Zaal Utopia bracht. Buiten en binnen werden we onthaald door familie en vrienden. Omdat ik niet wilde gaan huilen was ik volgens mij een beetje hyper van de adrenaline! Maar het is me gelukt om iedereen te bedanken en toch nog te genieten van deze avond. Het was een prachtige avond en daarvoor wil ik nogmaals iedereen bedanken. Met name Roger, Henk, Stephy en Saskia en natuurlijk De Afvalrace Heusden voor deze kans.
En mamma, bedankt voor je niet aflatende steun en vertrouwen in mij. Ik hou van je en mis je!
Lieve lezers,
Inmiddels zijn we weer een paar weken verder. Het verdriet en de pijn zijn nog niet minder. Maar zoals altijd gaat het leven gewoon door. Na een paar weken ben ik weer gaan sporten en mijn eetpatroon heb ik weer vrij snel opgepakt, waarmee nu echt is bewezen dat ik géén emotie-eter ben. Ik wil tenslotte niet weer in mijn oude gedrag vervallen! Ik sport nu drie keer in de week in plaats van vijf keer en dat gaat goed.
Ik wil iedereen heel hartelijk bedanken voor de steun en het medeleven gedurende mijn afvalrace. Alle reacties die ik op Facebook en op straat kreeg hebben, mij zo ontzettend geholpen bij het aangaan van mijn strijd tegen de kilo’s. Zelfs nu nog kom ik mensen tegen die vragen hoe het gaat en die me vertellen dat ze mijn blogs (met plezier) hebben gelezen!
Dit was mijn allerlaatste blog. Een beetje een vreemde gewaarwording maar het is goed zo.
En goed nieuws: in het najaar start er weer een Afvalrace in De Langstraat. Aarzel niet en geef je op als je af wilt vallen! Ik ben het bewijs dat het werkt.
Het ga jullie goed en tot ziens!
Marie Louise Meesters
