Column Jack Thomassen:'Raad de plaat'
Jack Thomassen uit Drunen schrijft vele columns en korte verhalen. Ook voor Heusden.Nieuws zal hij ook in 2025 weer regelmatig een column schrijven over zijn belevenissen en met deze keer weer een nieuwe versie. Deze column gaat over 'Raad de plaat'
's Nachts moet ik altijd minstens 2 keer uit bed voor toiletbezoek. Zonder problemen sta ik dan op. Mits ik daarna maar nog enkele uurtjes kan slapen. Tegen de tijd dat de wekker af gaat lopen echter, lijkt het wel of ik uit een steeds diepere slaap moet ontwaken voor een plas. Waarschijnlijk omdat bij mij dan het besef indaalt dat er weer een nieuwe werkdag gaat beginnen.
Dus als de wekkerradio in mijn oor toetert dat het helaas opnieuw zover is, kan ik me er uiterst moeilijk toe bewegen om een start aan de dag te geven. En bovendien, het liedje dat op de radio te horen was, op het moment dat ie afliep, kan weleens urenlang in mijn hoofd blijven hangen. Wat natuurlijk helemaal niet erg is wanneer het een leuke is.
Maar klinkt er een ergerlijke meezinger als Rivers of Babylon (Boney M), of zoals laatst When the Rain Begans to Fall (Jermaine Jackson & Pia Zadora), heb ik vaak ook nog eens de pech dat ik dat deuntje voorlopig niet meer uit mijn hoofd kan krijgen. En wat vervelender is, dat ik de wekker al af heb gezet, voordat het bij mij doordrongen is welke titel en welke artiest het was.
Die dwangmatigheid heb ik overgehouden aan die ene keer dat ik door enkele vrienden was uitgenodigd om een lege plek in hun team op te vullen, en mee te doen aan een Pubquiz. Wekenlang testte ik mijn muziekkennis door te proberen alle begintunes die ik op de radio hoorde, zo snel mogelijk te herkennen en naam van artiest en titelsong op te dreunen.
'... I was sick and tired of everything, When I called you last from...', meer kon ik niet opvangen van het nummer, want ik had al een hengst op de snoozeknop van de wekker gegeven. En ja hoor, daar begon het. Omdat ik me op dat moment diep in de ontkenningfase bevond om aan een nieuwe werkdag te willen beginnen, stond mijn dwangmatige brein nog niet op scherp.
Niet scherp genoeg in ieder geval om meteen een deel van de tekst van deze wereldhit te herkennen. Met het gevolg dat ik tijdens het broodsmeren, het scheren, weer een toiletbezoek, en ook nog eens tijdens het fietsen naar mijn werk, die paar woorden in mijn hoofd bleef herhalen. In de buurt van het Mandemakersstadion viel het kwartje pas.
Vanaf zo'n OCH JA!-moment kan ik het eindelijk loslaten en mijn op volle toeren draaiende bovenkamer een beetje rustgeven en het toestaan om aan iets anders te denken. Pfft, af en toe ben ik al moe voordat ik aan de werkdag kan beginnen. En dat o.a. allemaal door het niet zo snel herkennen van... ABBA, met SUPERTROOPER!
Maar zeer waarschijnlijk was u intussen wél al zover.
