Theo van Houten brein achter succesvolle snelwandeltak van DAK

Hardlopen op de kunststofbaan, vliegen over hordes, een speer klieft door de lucht, kogels ploffen in het zand, ruggelings over een lat wippen, met een polsstok grote hoogtes bedwingen: bij DAK maakten ze het allemaal mee. Maar in 2006 vond er iets opmerkelijks plaats: op maandagavonden liepen al een tijdje een paar mannen over de baan. Ze waren aan het snelwandelen, bij de Drunense club een ongekend fenomeen. Trainer Eli Vermond gaf hen wat tips. “Hij vroeg me of ik een keer met hen wilde gaan praten”, zegt de Drunenaar. “Zo gezegd, zo gedaan. Ze wilden zich graag verbeteren, zochten naar een trainer. Ik dacht: dat is een mooie uitdaging voor mezelf. Dus ben ik gaan begeleiden.”

Theo had een atletiekachtergrond, maar van snelwandelen wist hij nagenoeg niks. “Dus heb ik bij de Atletiekunie geïnformeerd. Hans van der Knaap, internationaal scheidsrechter bij het snelwandelen, kwam een keer kijken. Bleek dat ik nagenoeg alles fout deed wat fout kon gaan. Van Hans kreeg ik boeken en videobanden. Heb ik me er helemaal in verdiept. Het mooie van snelwandelen is dat heel veel draait om techniek. En techniek, dan kom je op mijn vakgebied terecht. Dat kun je erin slijpen. En al ben ik zelf geen snelwandelaar, ik kan het wel goed voordoen.” Waar het om draait: “Zo snel mogelijk vooruit te komen met zo min mogelijk energieverlies. Heel je lichaam moet in dienst staan van de voorwaartse beweging.”

Het zong zich al snel rond: DAK heeft een snelwandeltak. Momenteel telt die ongeveer twintig leden. “Ze komen overal vandaan”, zegt Theo. “Rosmalen, Bergen op Zoom, Breda.” Wat daarbij ook telt: zijn pupillen doen het heel erg goed. Anne van Andel is verscheidene malen Nederlands kampioen geworden, dat geldt ook voor Paul Jansen. En Dirk-Jan van Nieuwenhuizen maakte jarenlang reclame voor DAK door bij de 80 van de Langstraat ’s morgens vroeg als eerste te finishen. Sommige snelwandelaars maken heel veel progressie. “Anne kwam in mei bij ons, vijf maanden later pakte ze de titel.”

Wat Theo mateloos boeit is dat je snelwandelaars met heel gerichte trainingen daadwerkelijk veel beter kunt maken. “Bij snelwandelen draait alles om techniek, mechanismen in je bewegingsapparaat. Je moet dus goed kijken hoe iemand loopt, nadenkt hoe het kan worden verfijnd. Dan moet het worden ingeslepen, afgesteld. Dat ligt mij goed. Snelwandelaars merken dat ze inderdaad veel beter worden.”

Theo vind het extrapoleren een van de leukste aspecten van het snelwandelen. “Dus vooruit kijken in een wedstrijd, kunnen voorspellen hoe snel een wedstrijd wordt afgewerkt. Heeft met cijfers van doen. Meten is weten, dus kun je goed inschatten wat er gaat gebeuren. Dikwijls komt dat exact zo uit.”

Snelwandelen, veel atletiekliefhebbers laten het links liggen. Snelwandelen is te ‘verzonnen’, is niet logisch. Een mens wandelt, of loopt hard: snelwandelen past daar niet bij. Terwijl bij alle andere onderdelen het adagium meten is weten geldt, gaat dat voor het snelwandelen niet op. De atleten mogen niet zweven, zoals bij hardlopen. En als de hak de grond raakt moet het been gestrekt zijn tot de verticale stand, de knieën mogen dan niet krommen. Het is daarmee ook een jurysport, dus arbitrair. “Maar bij het jureren zijn allerlei mechanismen ingebouwd om het heel zorgvuldig te doen. Minstens drie juryleden moeten onafhankelijk van elkaar constateren dat de regels niet worden nageleefd, pas dan krijg je een rode kaart.” En sinds kort krijg je dan nog één herkansing.

Binnen allerlei sporten worden fouten zo veel mogelijk ondervangen met technische hulpmiddelen. Denk aan de VAR bij het voetballen. Bij het snelwandelen is ook getracht om het menselijk oog een handje te helpen. In opdracht van World Athletics heeft een universiteit in Spanje middels een chip getracht een elektronische oplossing te vingen. “Het is niet gelukt”, zegt Van Houten. “Je hebt er elektronische matten voor nodig, die het signaal van het zweefmoment doorgeeft. Die communicatie schijnt lastig te zijn. Of ik het jammer vind? Nee, helemaal niet. Met het jureren is niks mis mee.”

Belangstelling? Kom eens langs op maandagavond op neem contact op. www.dakdrunen.nl