Drunenaar Jack Thomassen schrijft veel columns en korte verhalen. Voor onze lokale site Heusden Nieuws. zal hij regelmatig ook een column schrijven over zijn belevenissen en met deze keer weer een nieuwe versie. Deze column van juni gaat over Idool Martin Jol
Heel veel mensen in de Langstraat dragen de voetbalclub RKC Waalwijk een warm hart toe. Ikzelf eerlijk gezegd niet zo, toch gun ik ze alle succes van de wereld. Maar mijn cluppie natuurlijk nét ietsje meer. Als neutraal toeschouwer bezoek ik weleens een wedstrijd. En hoewel het mij nooit is opgevallen, zit er blijkbaar recht achter de goal in vak EE een 300 kilo wegende ‘hondstrouwe’ supporter. En dan heb ik het over een standbeeld (of een zitbeeld) van de succesvolle oud-trainer Martin Jol. Grappig idee wel. Ik herinner me dat wij tijdens die periode met een jeugdteam van RKDVC een keer bij de buren van die club op bezoek waren.
Het was op een pupillentoernooi bij v.v. Baardwijk, waar ons team van RKDVC voor uitgenodigd was. Ongemerkt liepen er steeds enkele spelertjes, tussen de wedstrijdjes door, naar een bijveld van RKC Waalwijk. Daar was blijkbaar het 1e team van die club aan het trainen. In dat seizoen was Martin Jol de coach en op onze voetballertjes had hij en zijn groep een hele grote aantrekkingskracht. Het waren immers echte eredivisiespelers en Jol deed dat jaar in Waalwijk goede zaken. Wij kregen pas in de gaten dat de jongens bij de buren van de Borkse voetbalvereniging op bezoek waren, toen ons team weer bijna moest voetballen en we enkele mennekes misten.
Toen we over het complex van Baardwijk zochten en langs het RKC-veld kwamen, sprongen daar ineens de weglopertjes uit de struiken. De blonde Dennis voorop. “Sjaak! Sjaak!”, schreeuwde onze snelle spits en hij sprong van geluk om ons heen. “Weet je wie we gezien hebben?” Zijn enthousiaste gejubel deed me vermoedden dat hij de complete selectie van zijn favoriete club Ajax ontmoet had, maar Martin Jol was dus blijkbaar ook wel een vreugdedansje waard. Het was een grappig gezicht. Dennis stuiterde maar door en begon toen aan mijn jas te trekken. “Martin Jol vroeg van welke club wij waren en wie onze trainer was. Wij hebben jouw naam genoemd en toen zei Martin dat ie jou wel een keer zou bellen. Martin Jol gaat jou bellen, Sjaak! Misschien wel om zijn assistent bij RKC te worden!”
Hoewel die mogelijkheid mij vrij klein leek, wilde ik het plezier van onze stuiterbal natuurlijk niet bederven. “Goh, dat zou heel leuk zijn, jongen. Maar, weet je? Als dat werkelijk zo is, hoef ik er niet lang over na te denken welke speler ik als eerste met mij mee ga nemen naar die eredivisieclub”, en ik gaf hem een veel betekenende knipoog. Het jong groeide minstens een halve meter. En het liefst was hij linea recta terug naar RKC gerend om maar meteen met de selectie mee te trainen. RKDVC was ie eventjes helemaal vergeten.
U begrijpt, van voetballen kwam die middag dus niet veel meer. Waarschijnlijk zijn we daar troosteloos laatste of zo in de poule geworden. Maar, ach. Wat maakt dat uit? De jongens hadden toch maar mooi de wereldberoemde RKC-coach Martin Jol in eigen persoon gesproken. Tja, voor die mannekes zijn dat nu eenmaal zaken die veel belangrijker zijn. Zoiets vergeten ze nooit meer.
Begin de dag met het nieuws uit je gemeente met de gratis Nieuwsbrief. KLIK HIER en meld je aan.
Aanvoerder van het lokale nieuws.
