Jack Thomassen uit Drunen schrijft vele columns en korte verhalen. Ook voor Heusden.Nieuws zal hij net als in 2023 ook in 2024 weer regelmatig een column schrijven over zijn belevenissen en met deze keer weer een nieuwe versie. Deze column gaat over ‘We Will Rock You’.
In de donkerte van de avond liep ik met mijn hond door onze buurt. Terwijl ik overstak zag ik aan de andere kant op de stoep als eerste een wit hondje en daarna ook de buurvrouwen die het beestje aan het uitlaten waren. Omdat het aardige mensen zijn, knoopte ik een gesprekje aan.
‘Héé, goeienavond! Ik zag aan jullie hond dat er een bekende aan vast moest zitten. En nu zie ik dat jullie gewoon samen aan het wandelen zijn. Lukt dat allemaal wel, die kindjes van jullie alleen thuis? Of zijn ze inmiddels al zo groot dat je ze even alleen kunt laten en ze het huis niet afbreken?’
De dames moesten lachen om mijn vraag: ‘Ha ha ha, nee joh! De oudste is al 15 jaar en de andere twee doen geen gekke dingen die wij niet willen. Dus kunnen we met een gerust hart samen de deur uit om bijvoorbeeld de hond uit te laten. Maar natuurlijk niet te ver. Ja, ik mag wel zeggen dat we weer een stap verder zijn in de opvoeding van de kinderen.’
Ik herkende dat laatste wel. Wij vonden dat ook heel fijn toen we ’s avonds bij vrienden of kennissen efkes op de koffie konden zonder onze nakomelingen. In vol vertrouwen dat we onze woning nog in de dezelfde staat als bij vertrek zouden aantreffen. Ook ons Rian zei toen: ‘Zo, Jack. Weer een fase verder met die kleine mannen.’
Intussen zijn we opa en oma van twee leuke kleinkinderen. En de derde en de vierde zijn onderweg. De oudste gaat al naar school en komt bovendien regelmatig logeren. Ook zij gaat met stapjes vooruit. Af en toe letterlijk. En als opa ben ik erbij en geniet daar geweldig van.
Zo lang het nog niet afgebroken is, ga ik met die kleine meid het plein op waar ikzelf vroeger rolschaatste, voetbalde en af en toe basketbalde. Meestal gaan we samen met de hond, maar toen het in dat weekend zo’n mooi weer was, met het fietsje. Zij lekker rondjes rijden (wat kan ze het toch al goed, zeg) en ik even zitten in de schaduw.
Na het zoveelste rondje kwam ze naar me toe gefietst. ‘Opa? Wil je muziek aanzetten?’ Ik pakte mijn telefoon uit m’n broekzak om Youtube aan te slingeren. En terwijl ik zonder leesbril aan het klooien was, bedacht ik dat ik er toentertijd goud voor over zou hebben gehad om dit apparaatje met zoveel mogelijkheden te bezitten. Alleen om muziek af te spelen al.
Eindelijk was ik zover. ‘Welk liedje zal opa voor je opzetten?’ Daar hoefde ze niet lang over na te denken: ‘K3 liedjes!’ En weg was ze weer. Ik verbaas me steeds opnieuw over hoeveel energie er toch in zo’n klein mensje kan zitten. Met een blij gevoel drukte ik op mijn beeldscherm, waarna de eerste tonen van OYA LELÉ over het asfaltpleintje schalden.
Een paar K3 nummers later haperde Youtube, zodat ik met mijn wijsvinger op het scherm begon te drukken. Ineens stond het fietsje naast me. ‘Opa? Ik wil nu Wie Wil Wock Joe horen…’ Verbaasd keek ik het 4 jarige kind aan en dacht: hoor ik dat nou goed? ‘Wat zeg je, lieverd? Moet ik We Will Rock You opzetten?’ Ze knikte bevestigend.
Het was zó schattig om te zien. Ze legde de fiets neer, nam een soort van startpositie in en toen Queen klappend en stampend aan het geweldige nummer begon, stak ze één vingertje in de lucht en zette ze een paar stoere danspasjes, pal voor mijn neus. Prachtig om mee te mogen maken.
Toen het liedje bijna afgelopen was, zat ze alweer op haar rijwieltje om nog een paar rondjes te rijden. Ik keek ze na en genoot met volle teugen. Ach, wat wordt ze toch groot. En alles gaat zo snel. Met zevenmijlslaarzen banjert ze door haar jonge leventje. Zeker als ze het ene moment nog De Drie Biggetjes van K3 wil horen, en het volgende al We Will Rock You van Queen.
Kijk, dat is nog eens stappen zetten.
(Om een passende foto bij dit verhaal te maken dacht ik aan alles gedacht te hebben. Een Superman t-shirt, een kroontje als verwijzing naar Queen, een haarborsteltje als microfoon en een CD met het nummer om in muzikale stemming te komen. De kleine meid hoefde enkel nog mét het kroontje op haar hoofd en de microfoon in de hand op mijn schouders te klimmen en de foto gemaakt. Echter mijn koninginnetje was te moe van het fietsen en spelen. Ze wilde niet op de foto. Jammer, niets aan te doen. Vandaar dit schamele resultaat.)
Nog veel meer verhalen als deze zijn van Jack Was Here zijn hier te vinden
Begin de dag met het nieuws uit je gemeente met de gratis Nieuwsbrief. KLIK HIER en meld je aan. Aanvoerder van het lokale nieuws.
< Kijk hier voor agenda
< Volg HeusdenNieuws ook via Facebook
< Wist u dat wij iedere morgen meer dan 5200 nieuwsbrieven verzenden
< Wist u dat wij iedere dag meer dan 10.000 bezoekers hebben op onze website
< Adverteren op Heusden.Nieuws.nl stuur een mail
