Jack Thomassen uit Drunen schrijft columns en korte verhalen. Ook voor de lokale site Heusden Nieuws. zal hij regelmatig ook een column schrijven over zijn belevenissen en deze keer weer een nieuwe versie. Deze column gaat deze keer over Groeten uit Drunen
Bij EDITIE NL (tv-programma op RTL4) vroegen ze zich af hoe het in Nederland met de vriendelijkheid op straat is gesteld. Dus stuurden ze een reporter op pad om in de vroege morgen een aantal medelanders met een vriendelijk “Goedemorgen!” te begroeten. Nou, nou, bij sommigen kon er amper een antwoord vanaf. Ook werd een vriendelijke buschauffeur door verschillende instappende reizigers volkomen genegeerd. Toen ik dat zag, dacht ik; Die mensen zouden zich nu eens terug moeten zien en zichzelf kapot schamen. Het leek haast bij het arrogante af. Dat kon echt niet alleen ochtendhumeur zijn.
Gelukkig waren er natuurlijk ook veel teruggroetende passagiers en snel naar hun werk benende voorbijgangers. Hoewel er daarvan toch wel een paar vreemd opkeken, toen ze zo hartelijk werden begroet door zomaar een wildvreemde.
Omdat onze hond toch uitgelaten moest worden, nam ik me voor in ons dorp de proef op de som te nemen. Dus stapten we na de afwas vol goede moed, richting het centrum van onze big city. In de straat van buurthuis De Stulp kwam ik al snel een ouder stelletje tegen. “Hallo!” groette ik enthousiast. Beide senioren antwoordden netjes terug. Zo, dat waren er meteen al 2. En toen we wat later bij de Grotestraat aangekomen waren, was ik intussen nog 2 stellen tegen gekomen, die allebei opgetogen iets terug zeiden. Dat vond ik nou aardig van deze Drunenaren. Zeker wel. Alleen… waren ze misschien zo vriendelijk omdat er een leuk klein hondje naast me liep? En het was trouwens wel elke keer mijn persoontje die als eerste gedag zei. Hmmm. Dat moest daarom ook maar even getest worden.
Ter hoogte van het Vennepad kwam ons een fietser tegemoet, die een hond aan de lijn had. Plotseling week de hond helemaal uit de stoep op, wat er knap gevaarlijk uitzag. Voor de fietser, maar vooral voor de hond. Ik hield de mijne kort en zag dat de fietser zijn hond gelukkig op tijd kon corrigeren voordat die ergens tegenaan kon knallen. Omdat ik dit voor deze hondenbezitter echt een gelegenheid vond om als eerste iets te zeggen, al was het maar iets verontschuldigends, wachtte ik af, intussen zijn blik zoekend onder de ruime capuchon. Oei! Als blikken konden doden, had ie mij vast daar ter plekke door mijn hoeven laten zakken. Nou, dat was deze test dan toch ook weer niet waard geweest. Jammer. Minpuntje voor deze meneer.
Op mijn hoede voor nog meer van die blikken passeerde ik de RABObank. Daar was iemand binnen in het halletje bij de pinautomaat. En hoewel die bezoeker aanstalten maakte om naar buiten te gaan, leek het mij beter om die meneer hier niet te gaan staan opwachten. Gesteld dat hij ook op zijn hoede was, echter dan voor handige zakkenrollers of andere OPSPORING VERZOCHT-acteurs? Voor je het weet neemt zo iemand je in de houdgreep en heb je een paar klappen te pakken. Want dat kan allemaal, hè? Zelf in zo’n gemoedelijk dorp als het onze. Nee, vlug doorlopen en iemand anders uitzoeken maar.
Bij de bieb in de Kennedystraat, naderde alweer een stelletje. Een jong stel, deze keer. Een jongen en een meisje van een jaar of 20. Zij waren samen gezellig en vooral druk in gesprek. Al lachend kwamen ze dichterbij. Ook nu besloot ik niet als eerste iets beleefds te zeggen….. En wat denk je? Toen ze passeerden werd ik zeer vriendelijk door beiden begroet; “Hallo!” en; “Hoi, hoi” tegen mijn hond. Met een grote glimlach groette ik ze terug. Leuk hoor. Echt gemeend en ongedwongen. Dat vond ik stukken aardiger dan die fietser van net.
Mijn hond bleef staan om de twee jonkies nog even nieuwsgierig na te kijken. En ik dus ook maar. Toen dacht ik; Die waren inderdaad heel vriendelijk. Ja, zij waren vanavond zeker geslaagd voor mijn ‘Groet-jij-zomaar-een-vreemde-op-straat-terug-test’. Of, of…. (soms denk ik teveel na) hadden zij eerder deze avond toevallig ook EDITIE NL gekeken en daarna besloten de straat op te gaan om dorpsgenoten dezelfde test te laten ondergaan????
Met een gerust hart kon ik toen wel op huis aan. Want… was ik immers net niet met lof geslaagd als vriendelijk-terug-groetende-Drunenaar? Denk het wel, ja!
Begin de dag met het nieuws uit je gemeente met de gratis Nieuwsbrief. KLIK HIER en meld je aan.
Aanvoerder van het lokale nieuws.
