Drunenaar Jack Thomassen schrijft veel columns en korte verhalen. Voor onze lokale site Heusden.Nieuws zal hij regelmatig ook een column schrijven over zijn belevenissen en met deze keer weer een nieuwe versie. Deze column gaat over ‘Een goed gesprek’
Het gezicht van mijn maat sprak boekdelen. En om zijn onbehagen kracht bij te zetten, zuchtte hij er nog eens diep bij. Het was duidelijk dat hij er onderhand een beetje moe van werd. Hij keerde zijn blik af om naar buiten te kijken, daarmee zeggend dat wat ik te vertellen had, hem op dat moment even niet boeide.
Na de pauze zocht ik hem in onze werkplaats op, bij de auto waar hij aan het sleutelen was: “Zeg, vriend. Wat was dat nou? Ik zag aan je dat je het niet leuk vond, toen ik jouw verhaal onderbrak en iets over mijzelf begon te vertellen. Maar je hebt helemaal gelijk, hoor. Het is natuurlijk bloedirritant als je uit zit te leggen hoe iets is gegaan, en iemand naast je begint doodleuk en ongevraagd zijn eigen ervaringen op te dissen. Zeg ik het zo goed?” Mijn maat knikte van ja. Hij wilde nog wel een toelichting geven: “Klopt helemaal, Jack. Ik maak dat zó vaak mee. Weet je trouwens dat zoiets een naam heeft? Dat heet autobiografisch luisteren…”
Eerlijk gezegd luisterde ik al niet meer wat mijn collega uit wilde gaan leggen. Want ik wist wel degelijk wat autobiografisch luisteren betekent. Tja, blijkbaar maak ik me daar ook weleens schuldig aan. Maar ik ken mensen die er echt een sport van hebben gemaakt. In mijn eigen familie bijvoorbeeld, op verjaardagen of tijdens visites, zijn het bijna altijd dezelfde personen die aan het woord zijn. Soms doe ik een poging om een onderwerp aan te snijden, of iets grappigs te vertellen. Maar zo gauw ik adem haal, of 2 seconden naar het juiste woord zoek, neemt er steevast eentje de beurt over om te spreken. Zonder de intentie hebbend om de clou van mijn verhaal af te wachten. Laat staan mij een kans te geven om mij nog aan het woord te laten. Irritant hoor.
De mevrouw die ik laatst bij de nieuwe Jumbo in ons dorp tegenkwam, moet zich dit voorbeeld zeker niet persoonlijk aantrekken! We hadden het daar namelijk over hobby’s. Mevrouw maakt graag zelf wenskaarten. Daar praatte ze vol passie over. Ik deed mijn best om mij vooral niet schuldig te maken aan dat autobiografisch luisteren, dus wachtte ik netjes mijn beurt af. Toen mevrouw bijna klaar leek te zijn met vertellen, dacht ik ineens aan iemand die op het punt had gestaan om een scrapboek uit te brengen. Ik had het woord ‘scrapbook’ amper uitgesproken, of mevrouw tackelde mij met gestrekt been en ging spreekwoordelijk er met de bal vandoor. Aandachtig luisterde ik opnieuw naar haar verhaal, terwijl ik dacht: U bent zojuist gecast om ongevraagd mee te doen in mijn nieuw te schrijven verhaal. Waarvoor dank, mevrouw!
Even terug naar mijn vriend. Toen hij klaar was met uitleggen en mij prijzend aankeek, omdat ik hem tijdens zijn relaas niet één keer had onderbroken, was zijn gezichtsuitdrukking in ieder geval niet meer zo bedrukt als net daarvoor in de bedrijfskantine. “Sjakie, ik zie aan je gezicht dat je mij snapt. Toch? Maar het is allemaal herkenbaar wat ik zeg, niet?” Ik knikte natuurlijk van ja. Want hoewel ik donders goed begrijp wat hij aan mij uitlegde, weet ik dat ook ik mij weleens/vaak schuldig maak aan dit storend gedrag. Best wel slordig, durf ik hier toe te geven. Of irritant, net wat u zegt.
En u, beste lezer? Hoeveel voorbeelden zijn er door uw hoofd geschoten, terwijl u dit stukje hebt zitten lezen? Vast een heleboel. Daarom ben ik blij dat u tot het eind uw aandacht bij dit verhaaltje hebt kunnen houden. Wilt u overigens weten wat ik (en mijn maat sinds kort ook) doe als ik weer eens door mijn familie in een verhaal of mop onderbroken wordt? Vraag het mij maar eens een keer, mochten wij elkaar tegenkomen. Dan zal ik u dat te zijner tijd in geuren, kleuren en gebaren uitleggen. Misschien is het wel een goede tip voor u? En het enige wat u hoeft te doen is… naar mij luisteren.
Begin de dag met het nieuws uit je gemeente met de gratis Nieuwsbrief. KLIK HIER en meld je aan.
Aanvoerder van het lokale nieuws. Wist u dat wij iedere morgen bijna 2500 nieuwsbrieven verzenden.
