Drunenaar Jack Thomassen schrijft veel columns en korte verhalen. Voor onze lokale site Heusden.Nieuws zal hij regelmatig ook een column schrijven over zijn belevenissen en met deze keer weer een nieuwe versie. Deze column gaat over Buiten gesloten
Het was ons al eerder overkomen. Wat heel ongemakkelijke situaties opleverde. En net als die vorige keren gebeurde het op een moment van onoplettendheid. Zoals toen ons Rian op een mooie dag buiten de was op stond te hangen. De twee oudste kindertjes waren naar school, en jongste zoon speelde in de kamer met Duplo. Bijna op de bodem van de wasmand aangekomen, kreeg ze een onaangenaam gevoel. Er was iets. Ze blikte door het raam naar binnen, waar zoonlief lief zat te spelen. Er leek niks aan de hand. En toch…
Eveneens hachelijke ogenblikken maakten we mee in de zomer van een paar jaar geleden. Ook toen was het toneel onze achtertuin. We ontvingen visite en die had hun kleinkinderen meegenomen, die gezellig met onze hond Bo zaten te spelen. Ook hier alles ontspannend. Totdat ons huisdier de keuken inliep en één van die kleine mannen er achteraan rende. Buiten onder het grote zonnedoek hadden wij helemaal niks in de gaten. Toen we doorhadden dat zo’n hummel ontbrak, overviel ons een gevoel van lichte bezorgdheid. En terecht…
Hoewel ze zeggen dat een ezel zich niet twee keer aan dezelfde steen stoot, was ik pas geleden opnieuw de klos. Hulpeloos stond ik daar. Niet met een bek vol tanden, maar met mijn handen vol houten plankjes en balkjes. Om de kachel aan te maken. Op het moment dat ik aan de andere kant van de keukendeur een zachte ‘klik’ hoorde, wist ik dat er iets mis was. Snel draaide ik me om en zag nog net onze kleindochter vanuit de keuken naar de kamer lopen. Voordat ze aan mijn oplettende blik ontglipte, keek ze om, zwaaide vrolijk met haar handje naar opa en speelde verder met haar theeserviesje.
Ik voelde aan de klink… Op slot! Nondeju! Die kleine had verdorie de onderste knip op de deur gedaan. Gelukkig had ik mijn smartphone op zak en belde meteen oma, die boven was. Tot groot genoegen van opa, hoefde ik niet lang te wachten, want ons Rian kwam juist beneden toen de telefoon overging. Ze zag me buiten onder het afdak staan, sullig wijzend naar de onderste knip op de deur, schudde haar hoofd en bevrijdde me uit mijn (koude) hachelijke situatie. “Ben je er weer eens ingetrapt, jongen?” Zwijgend ging ik verder met het kachel-aanmaak-ritueel.
Voor deze ezel liep het dus met een sisser af. En met de kleinzoon van de visite ook. De knip die hij in al zijn kinderlijke onschuld vergrendeld had, kregen we uiteindelijk na rustig op het ventje inpraten weer los. In het geval van ons Rian en jongste zoon ging het verre van dat. Moeder raakte buiten enigszins in paniek. Want ons menneke zat op dat moment dan wel heel rustig met blokken te spelen. Mocht hij plotseling op het idee komen om ergens op te klimmen of iets ‘ongezonds’ in zijn mondje te stoppen en dat doorslikken, ben je als zorgende ouder nergens wanneer je met de deur op de knip buitengesloten staat.
Er zat voor Rian maar één ding op: hulp roepen! Eerst voorzichtig: “Hellup! Hallooo!” Wat op die gewone doordeweekse school/werkdag niet veel uithaalde. Dan maar luidkeels: “HELLLUUUP!!!! HÉÉÉÉ!!!” Wat na een paar keer heel de buurt bij elkaar gegild te hebben, eindelijk hielp. Een door de brandgang fietsende buurvrouw riep terug: “Eeeh… hallo? Wat is er aan de hand? Ben jij dat die riep, Rian?” Deze laatste haalde opgelucht adem. Want het angstbeeld dat onder je eigen ogen jouw binnenspelende kind iets overkomt, had bij haar het angstzweet uit laten breken. Ik denk dat als er daadwerkelijk iets met jongste zoon gebeurde, ons Rian in staat was om mijn cirkelzaag uit de schuur te pakken en het keukenraam aan diggelen te gooien.
Gelukkig hoefde dat allemaal niet. Een inderhaast opgetrommelde buurman kwam met een ladder en klom via het openstaande doucheraam bij ons naar binnen en haalde de knip van de keukendeur. Om moeder Rian weer veilig bij haar kind te kunnen voegen. Nou, vanaf die dag doet ze altijd de bovenste knip op de deur. Ook als ze maar een paar passen naar buiten stapt. Zowel op de achter- als de voordeur. Nee, ons Rian laat zich geen 2e keer meer foppen. Zij is van deze gebeurtenissen wel wijzer geworden.
Nu alleen die ezel van een opa nog.
Nog veel meer verhalen als deze zijn van Jack Was Here zijn hier te vinden
Begin de dag met het nieuws uit je gemeente met de gratis Nieuwsbrief. KLIK HIER en meld je aan. Aanvoerder van het lokale nieuws.
< Kijk hier voor agenda
< Volg HeusdenNieuws ook via Facebook
< Wist u dat wij iedere morgen bijna 3250 nieuwsbrieven verzenden
< Wist u dat wij iedere dag meer dan 10.000 bezoekers hebben op onze website
< Adverteren op Heusden.Nieuws.nl stuur een mail
