Drunenaar Jack Thomassen schrijft veel columns en korte verhalen. Voor onze lokale site Heusden.Nieuws zal hij regelmatig ook een column schrijven over zijn belevenissen en met deze keer weer een nieuwe versie. Deze column gaat over Toe juf, nog één verhaaltje?
Nee, spreekbeurten hoefden wij vroeger op onze basisschool nog niet te doen. Gelukkig maar, want spreken in het openbaar (zoals dat zo mooi heet) is voor een heel verlegen menneke als ik was, niet echts iets waarvoor een hoog punt op mijn schoolrapport bijgeschreven kon worden. De juffen en de meneren voor de klas hadden daar natuurlijk geen last van. Toch hadden sommigen onder hen dat wel een beetje vriendelijker mogen doen van mij.
Met tafels had ik eerlijk gezegd de nodige moeite om die erin gestampt te krijgen. Het hielp mij dan ook niet bepaald toen onze snibbige juf haar leerlingen het volgende voorhield: “De tafels van 1 t/m 10 moeten zó goed in je hoofd opgeslagen zitten, dat als ik ’s avonds bij jullie aan de deur sta, je ze zonder dralen op kan dreunen!” Diezelfde avond lag ik al op bed toen onze deurbel ging. Ik was stellig ervan overtuigd dat het de juf was die mij kwam overhoren. Zo bang was ik. Gelukkig was het een oom die even langs kwam.
In de tijd dat onze ouders nog in de schoolbanken zaten, was het niet ongewoon dat er hier en daar een oorvijg werd uitgedeeld. Dat hoorde ik trouwens vaak van deze oudere generatie. Op onze basisschool waren dat soort straffen zo goed als afgeschaft. Maar mocht u nu denken te oordelen dat mijn linkeroorlel een stukje langer is dan de rechter? Dan komt dat omdat ik tijdens een rekenles het niet voor elkaar kreeg om op de schoolbord liniaal tussen mijn duim en wijsvinger een decimeter aan te duiden. “Nou Jackie, als jij niet kan luisteren…?” AUW! Kutvent.
Onze juf in de 3e klas echter, was echt een lieverd. Bijna altijd vrolijk en aardig. Zij legde dingen soms op een andere manier uit. Toen een sommetje voor veel kindjes wat moeilijk leek, liet ze een jongen bij haar aan de lessenaar komen, die vervolgens 5x met nul appels in zijn handen naar een tafel achterin de klasruimte moest lopen. Tot mijn jeugdige verbazing zag ik klasgenoot Johan braaf 5x met opgeheven lege handen naar die bewuste tafel lopen. Vanaf toen vergat ik het nooit meer: 5×0=0! Zo kon het natuurlijk ook.
Op een dag in datzelfde schooljaar stond er een vreemde juf voor onze neus. Mevrouw Denessen heette ze. Ze vertelde o.a. dat zij onze juf een tijdje ging vervangen en dat haar man ook werkzaam was op onze St. Paulusschool. Met dat eerste was ik niet blij. Je weet immers maar nooit of ze net zo lief zal zijn als de juf waar je je zo goed mee bent. Tot mijn/onze opluchting was deze invalster niet alleen lief, geduldig en aardig, ze was bovendien een begaafd verhalenvertelster.
Binnen 2 dagen had ze heel de klas om haar vinger gewonden. Op een geheel ontspannen en kindvriendelijke wijze. Als snel hadden wij door dat als we goed opgelet en netjes ons werk gedaan hadden en er nog ruim tijd was, de juf een mooi verhaal ging vertellen. En allemaal uit haar blote hoofd. Alle kindertjes hingen aan haar lippen wanneer de sprookjes, sagen, fabels, maar ook de gelijkenissen die Jezus aan zijn leerlingen vertelde, deelde ze met haar toehoordertjes.
Volgens eigen zeggen (Ja ja! Ik heb die juf via Facebook op kunnen sporen!) las ze nooit voor uit boeken. Ze vond vertellen veel waardevoller. Op deze manier zocht en had ze contact met haar leerlingen. Ze vind het leuk om van mij te horen dat dit uiteindelijk heel goed gelukt is. De verhalen kwamen soms uit boeken, soms uit de Bijbel, maar ook kocht ze op buitenlandse reizen naslagwerken om lokale verhalen op te doen. Waar wij weer mee verwend werden.
Nog even dit: in mijn fotoverzameling zitten maar liefst 3 klassenfoto’s uit de tijd dat ik die school bij ons in Drunen bezocht (1967-1973). Bovendien nog een serie pasfotootjes van klasgenoten, die we onder elkaar konden uitwisselen. Blijkbaar had iemand dat jaar besloten om eens iets geheel anders te doen. Mijn jongere zusje (Mario) heeft wel zo’n serie pasfoto’s, maar tot grote teleurstelling echter, geen enkele klassenfoto van de klassen 1 t/m 4 van die Paulusschool (toen ze naar de 5e klas zou gaan, zijn we naar ’t Sempke verhuisd, en ging ze naar De Wegwijzer). Mocht iemand met haar in de klas gezeten hebben, en juist wél een foto met heel de klas erop bezitten?
Met enkele van mijn klasgenootjes van toen ben ik nu bevriend op Facebook. Aan een paar van hen heb ik gevraagd of zij ook goede herinneringen hebben aan de verhalenjuf. Dat viel best een beetje tegen. Maar misschien ligt dat meer aan hun steeds selectiever wordende geheugen? Het is tenslotte inmiddels al meer dan 50 jaar geleden dat wij naar haar mooie verhalen mochten luisteren. Die juf is nu 81 jaar en weet nog wel heel veel. Ik zal toch niet de enige zijn die dit allemaal nog wel weet?
Nog veel meer verhalen als deze zijn van Jack Was Here zijn hier te vinden
Begin de dag met het nieuws uit je gemeente met de gratis Nieuwsbrief. KLIK HIER en meld je aan. Aanvoerder van het lokale nieuws.
< Kijk hier voor agenda
< Volg HeusdenNieuws ook via Facebook
< Wist u dat wij iedere morgen meer dan 4000 nieuwsbrieven verzenden
< Wist u dat wij iedere dag meer dan 10.000 bezoekers hebben op onze website
< Adverteren op Heusden.Nieuws.nl stuur een mail
