Jack Thomassen uit Drunen schrijft vele columns en korte verhalen. Ook voor Heusden.Nieuws zal hij in 2023 regelmatig een column schrijven over zijn belevenissen en met deze keer weer een nieuwe versie. Deze column gaat over Het woord van het jaar
Wanneer het weer zover is dat de verkiezing van het woord van het jaar gehouden wordt, zullen we inmiddels wel een heleboel andere spannende of misschien zelfs zinnenprikkelende woorden hebben gehoord en gelezen. Maar na het voorvalletje van vorige week, heb ik mijn favoriet voor een vernoeming in de Dikke Van Dale al gekozen. Hoewel ik er eigenlijk best een beetje moeite mee heb om het te onthouden.
Voordat het verhaal echt begint, nog even dit: De verleidingen langs de wegen in NL zijn altijd groot geweest. Toch heb ik ze altijd kunnen weerstaan. Soms met moeite. Ja, soms zelfs met heel veel moeite. Maar nu ben ik het beu. Ik wil mezelf ook eens overgeven aan de geneugten des levens. Zelfs als dat in slechts kleine dingen zit. Zoals een loempiaatje op zijn tijd.
Sinds een tijdje zorg ik ervoor dat ik een paar losse euro’s op zak heb, als ik het 2-wekelijkse ritje naar die ene leverancier maak. Op de terugweg namelijk, neem ik een omweggetje om even bij de bouwmarkt langs te gaan. Niet om iets van klusmateriaal aan te schaffen, hoor. Ik ga er immers niet eens naar binnen. Nee, waar ik voor kom is op de parkeerplaats te vinden.
“Dag, meneel. Zelfde lecept? Twee loempia’s met zoete saus, ja?” Ik groet de aardige Vietnamees en geef beleefd antwoord: “Goedemorgen, vriend! Ja, alstublieft.” En leg dan 3 eurootjes neer. Want dat kostten ze tot voor kort. Na een minuutje of zo, neem ik de lekkernijen aan, groet de loempiabakker en ga weer in mijn busje zitten.
Om dan snel een hapje te nemen van het deel wat in de rode saus ondergedompeld ligt. En zoals elke keer verkijk ik me toch in de hete binnenkant van de loempia en verbrand bijna mijn bekkie. Ondanks dat ene hete momentje, kan ik echt van die loempia genieten. Loempia’s bedoel ik, solly.
Een paar weken geleden, trotseerde ik een fikse regenbui om bij mijn kleine vriend de 3 in mijn zak brandende euro’s voor loempia’s te ruilen. Na een kort sprintje van het busje tot de kraam, viel mijn oog direct op een papiertje op het raam, met deze tekst: 2 loempia’s voor 3,50 euro.
Tja, dit had ik kunnen verwachtten. Alles wordt duurder. Dus ook de gebakken producten uit de pan van deze beste man. Dus trok ik mijn portemonnee en paste 50 cent bij. Zonder op of om te kijken schoof zijn hand de munten in het laatje en bakte de loempia’s bruin. “Astoeblief, meneel. Met zoete saus. Tot ziens!”
Natuurlijk accepteerde ik de prijsverhoging. Als een man. Waarna het gewone leven weer verder ging. Toch duurde dat niet lang. Eerst had ik het nog niet door, maar eenmaal achter het stuur van mijn busje staarde ik met een beetje beteuterde blik in het bakje.
Want waar pas geleden nog het bakje over de volle lengte gevuld was met 2 loempia’s, lagen er nu twee deegbaksels in die een stukje korter waren. En dus niet met de uiteinden ondergedompeld in zoete rode saus. Omgerekend zo’n 20% minder waar, voor blijkbaar meer geld. Had dan ook kleinere bakjes genomen. Dan was het misschien niet eens opgevallen.
Ze waren lekker. Heel lekker. Dat wel. Maar echt genoten? Nee, jammer. En terwijl ik mokkend zat te eten dacht ik aan een uitzending op TV. Ook daarin klaagden consumenten over deze valkuilen van even grote verpakkingen, maar met minder inhoud. En daar hadden ze een woord voor. Alleen kon ik er even niet op komen.
Nog steeds verbouwereerd om het kleine bedrog wat mij was overkomen, vertelde ik dit verhaal in de pauze tegen mijn collega’s. Volgens mij drong het amper tot ze door, want er kwam geen enkele reactie. ‘Mmmm’, dacht ik, ‘Misschien heb ik het verhaal te lang gemaakt (dat hoor ik namelijk wel vaker) en zijn ze halverwege afgehaakt?’
Maar ineens… bijna uit het niets, reageerde de jongste monteur met één enkel woord: “KRIMPFLATIE!”, zei hij zonder op of om te kijken. En juist naar dát ene woord had ik na het verlaten van de parkeerplaats van de bouwmarkt steeds gezocht. En wat ik steeds maar niet kan onthouden.
Nou ja, voor mij dus nu al het WOORD VAN HET JAAR.
Begin de dag met het nieuws uit je gemeente met de gratis Nieuwsbrief. KLIK HIER en meld je aan. Aanvoerder van het lokale nieuws.
< Kijk hier voor agenda
< Volg HeusdenNieuws ook via Facebook
< Wist u dat wij iedere morgen meer dan 4250 nieuwsbrieven verzenden
< Wist u dat wij iedere dag meer dan 10.000 bezoekers hebben op onze website
< Adverteren op Heusden.Nieuws.nl stuur een mail
