Jack Thomassen uit Drunen schrijft vele columns en korte verhalen. Ook voor Heusden.Nieuws zal hij net als in 2023 ook in 2024 weer regelmatig een column schrijven over zijn belevenissen en met deze keer weer een nieuwe versie. Deze column gaat over Verborgen verleden.
Er werkten Turken, Indonesiërs, Surinamers, een Chinees, Nederlanders en Zuid-Molukkers. Een mooie mix, al zeg ik het zelf. En reken er maar op dat er kleurrijke figuren bijzaten, hoor. Ik ga niet alle karakters benoemen, maar het personeelsbestand hield het zo’n beetje tussen een streng gelovige Sprang-Capellenaar, tot een door de reclassering te werk gestelde pleger van een misdrijf. Serieus waar.
Je zou verwachtten dat deze hoofdrolspelers een nogal explosief mengsel voor een spannend verhaal opleveren. En dat de bedrijfsleider zijn handen vol had aan zoveel nationaliteiten en persoonlijkheden. Toch viel dat mee. De meesten waren tevreden met een baan in Nederland, en een enkeling was vooral blij dat ie voor bepaalde kringen onder de radar bleef.
De Turken waren ver in de meerderheid in de niet al te grote fabriekshal waar koppelingsplaten en drukgroepen voor personenauto’s en vrachtwagens werden gereviseerd. Een groepje van ongeveer 6 van hen bijvoorbeeld waren de hele godganse dag bezig om de asbest voeringen van koppelingsplaten los te boren. Zonder enkele vorm van adembescherming. Dat kan nu echt niet meer.
‘Opa’ Turk was in de jaren ’60 voor werk naar Nederland gekomen. Toen hij voor die grote stap zijn paspoort aan ging vragen, was ie volgens mij niet helemaal eerlijk geweest met het opgeven van zijn leeftijd. Ik weet het niet zeker, en antwoord gaf ie nooit als we erom vroegen, maar we schatten hem al een stukje in de 70. Op papier was ie 62. De arme kerel viel af en toe van vermoeidheid bijna achter zijn boormachine in slaap.
Natuurlijk kwam de periode van ramadan voorbij. Op zomerse dagen was dat zichtbaar moeilijk voor die mensen. Het was vanzelfsprekend al warm in zo’n productiehal en zoals u weet mogen ze geen eten of drinken tot zich nemen. De concentratie werd zo een stuk minder, waardoor ze weg zaten de dommelen aan hun machine. Om elkaar wakker te houden, gingen ze Turkse liedjes zingen. Of bidden.
O ja, een voorvalletje wat mij altijd bijgebleven is: eentje over veiligheid (en domme streken). Mijn maatje Toon kreeg eens te maken met de hardheid van twee hamers. Niet dat hij door iemand in een kwaaie bui met die gereedschappen de hersens werd ingeslagen. Nee, Toon was in een het-is-bijna-weekend-opwelling zo stom om twee op zijn werkbank liggende hamers keihard tegen elkaar te slaan.
Toen ik hem in de middagpauze bij de koffie miste, bleek hij naar het ziekenhuis te zijn gebracht. Om een metaalsplinter uit één van z’n ogen te laten peuteren. Als hij op de technische school iets beter bij de les was geweest, had hij kunnen weten dat dit het gevolg kon zijn. Nu moest hij met een dicht gepleisterd oog de lange rit naar Heerlen in Limburg maken, waar zijn lieve aanstaande bruidje op hem wachtte.
Heb ik daar zelf ook nog wat avontuurlijks meegemaakt? Nou, ik had al eerder verteld hoe ik daar aan de bijnaam ‘Sjakie van de hoek’ gekomen was ((1) SJAKIE VAN DE HOEK Uit… – JACK WAS HERE columns en korte verhalen | Facebook). Bovendien ben ik er nog steeds zeker van dat ik mijn trouwring daar kwijt ben geraakt. Voor het eten waste ik even mijn handen, en had de ring waarschijnlijk op de handdoekautomaat neergelegd, waarna ik vergat hem weer om te doen! Iemand zal er wel geld in gezien hebben en verpatst. Ons Rian was er in ieder geval niet blij mee.
Na iets meer dan 5 jaar bij die werkgever, gingen de zaken niet meer zo goed. Een nieuwe directeur kwam en jaagde er een reorganisatie doorheen. Enkele collega’s moesten weg, waarna ik niet op een volgende ontslagrond wilde wachtten. Na enkele sollicitaties en een korte periode bij een aluminiumbedrijf, rolde ik bij de houthandel binnen.
Alwaar ik dus ‘de metaal’ voorgoed achter me liet. Het was een leuke tijd, veel geleerd, maar het magazijnwerk beviel me uiteindelijk beter. Maar nergens kwam ik zulke zonderlinge figuren tegen als in deze fabriek. En nu ik tegen de pensioenleeftijd aan begin te hikken, lijkt dit verhaal inmiddels uit een ver verleden.
Nog veel meer verhalen als deze zijn van Jack Was Here zijn hier te vinden
Begin de dag met het nieuws uit je gemeente met de gratis Nieuwsbrief. KLIK HIER en meld je aan. Aanvoerder van het lokale nieuws.
< Kijk hier voor agenda
< Volg HeusdenNieuws ook via Facebook
< Wist u dat wij iedere morgen meer dan 5000 nieuwsbrieven verzenden
< Wist u dat wij iedere dag meer dan 10.000 bezoekers hebben op onze website
< Adverteren op Heusden.Nieuws.nl stuur een mail
