Jack Thomassen uit Drunen schrijft vele columns en korte verhalen. Ook voor Heusden.Nieuws zal hij net als in 2023 ook in 2024 weer regelmatig een column schrijven over zijn belevenissen en met deze keer weer een nieuwe versie. Deze column gaat over ‘Buurman en buurman zitten op een bankje’
Nee, dit zijn geen twee zwervers die op een bankje bij zitten te komen van een dagje vuilnisbakken checken op iets eetbaars of plastic statiegeldflesjes-blikjes die ze in kunnen leveren. Ook niet twee oude mannetjes die dit zitje prompt hebben gepromoveerd tot het nieuwe ‘leugenbenkske’ in hun buurt. Nee, het zit veel dieper dan dat.
Om te beginnen ben ikzelf één van die twee. In ons geval gewoon als buurman en buurman. De foto is toevallig door iemand uit de straat gemaakt, die vond het wel grappig dat juist wij tweeën daar zo zaten. Want nog niet zo lang geleden namelijk, hadden buurman en ik nog een bepaald streven gehad: En wel dat wij absoluut GEEN bankje in dit perkje zouden tolereren!
Op deze foto is trouwens niet zo goed te zien dat dit veldje (met speeltuintje) er overigens best netjes uitziet. Goed, het gras is wat knollig, maar er staan leuke speeltoestellen en het nodige groen en boompjes, dat nog een beetje moet groeien. Al met al is het sowieso een verbetering vergeleken met de vorige situatie. Toen basisschool De Wegwijzer nog bestond.
Voordat enkele jaren geleden de aangrenzende school afgebroken werd, kregen we een brief van de gemeente Heusden met daarin de mededeling dat er op de plek van de school nieuwe huizen zouden komen. Bovendien werden de omliggende speelgelegenheden aangepakt. Een tekening met meerdere opties was bijgesloten.
Om dat laatste nader toe te lichten, organiseerde de gemeente voor direct omwonenden een informatieavond in het dichtbij gelegen buurthuis. Daar wilde ik graag bij zijn, want mijn kritische blik had namelijk iets op die tekening waargenomen. Iets waar ik bij voorbaat al zwaar op tegen was, terwijl de school nog afgebroken moest worden.
Natuurlijk werd ‘de brief’ al gauw een veelbesproken item in onze straat. En werd er hier en daar voorzichtig de stemming al gepeild. In één van mijn buurmannen vond ik over het nog te plaatsen bankje in ieder geval al 1 medestander. Want over het groen en de speeltoestellen hadden wij wel vertrouwen dat dat goed zou komen. Onze pijlen echter waren specifiek op dat bankje gericht.
Waarom, zult u zich afvragen? Is toch handig en fijn voor ouders en andere begeleiders van kindjes die daar spelen? Nou, het ging ons niet zozeer om de kleine kindjes die daar overdag spelen, maar meer om de grotere ‘kinderen’ (lees: opgeschoten jeugd), die zich wellicht in de speeltuin gingen ophouden. Als zijnde hun nieuwe hangplek.
En niet zonder reden. Op het andere speelveldje in onze straat (het beruchte Droomveldje) gebeurden soms dingen die het daglicht niet konden verdragen. Zo moest eerder al de nestschommel verwijderd worden. Want stel je eens voor, een jong stelletje kreeg het met een beetje stunt en vliegwerk voor elkaar om van die schommel een wip te maken… Tel daarbij de vele vernielingen en overlast van rotzooi bij op, waarna ik tot het standpunt kwam geen bankje voor de deur te willen.
Omdat wij op de infoavond met onze mening over de bank ver in de minderheid bleken, moesten wij het besluit van onze buren accepteren. De bank ging er dus hoe dan ook komen. Bij het verlaten van de vergaderruimte fluisterde ik naar mijn buur: ‘Bij het eerste het beste overlast, zaag ik dezelfde nacht die bank nog om.’
In een periode waarin we even niet meer aan dat bankje dachten, werden de eerste woningen opgeleverd. De huisjes (en de bewoners) bleken een aanwinst voor de straat. Intussen gingen ook de speeltuintjes op de schop. De hekken bij het ene verdwenen, de glijbaan bleef en een dubbele schommel werd er geplaatst. Tja, en dus ook een bankje.
Denk nu niet dat ik thuis met een kettingzaag achter de voordeur de wacht zat te houden. Dat was immers verre van nodig. Op een inval van een arrestatieteam van de politie na, gebeurde er eigenlijk nagenoeg niets in de straat. Beide speelveldjes blijken totaal niet interessant te zijn voor sloophandjes of rotzooimakers (afkloppen). En de schommel leende zich ook al niet tot spannende uitzichten voor buurtgenoten.
Gek hè? Buurman en buurman hadden tot op dit fotomoment eigenlijk nog niet één keer plaatsgenomen op het bankje. Hoewel we toch regelmatig met kleinkinderen hier komen. Uit stil protest misschien?
Maar u ziet, niets is onmogelijk. Dus zaten we daar dan. Even gezellig een beetje buurten in het voorjaarszonnetje. Benieuwd waar dat gesprek over ging? Ach, misschien wel over het bankje?
Buurman 1: ‘Hedde gij gezien wè vur materiaol di benkske is gemokt?’
Buurman 2: ‘Jawel. En ik denk dèt de geminte rekening hèt gehouwe méé eventuele omzagers.’
Buurman 1: ‘Ha ha ha. Ik denk ut ok. Onverwoestbaar spul, hor.’
Buurman 2: ‘Hedde gij de leste tijd nog jong en lui gezien die ’s aoves rotsakkerij uit wilde haole?’
Buurman 1: ‘Nee, niks geheurd of gezien. Ik heb de zaog darum mar wir in de schuur opgeborge.’
Buurman 2: ‘Trouwus, di benkske mag wè mij betreft best blijve. Ik heb er nauw vort vrede mee.
Buurman 1: ‘Ik eigenluk ok wel. Ik zeg: A je to!’
Nog veel meer verhalen als deze zijn van Jack Was Here zijn hier te vinden
Begin de dag met het nieuws uit je gemeente met de gratis Nieuwsbrief. KLIK HIER en meld je aan. Aanvoerder van het lokale nieuws.
< Kijk hier voor agenda
< Volg HeusdenNieuws ook via Facebook
< Wist u dat wij iedere morgen meer dan 5200 nieuwsbrieven verzenden
< Wist u dat wij iedere dag meer dan 10.000 bezoekers hebben op onze website
< Adverteren op Heusden.Nieuws.nl stuur een mail
